Mektup: Bu düzene karşı bir araya!
Antep’ten genç bir fabrika işçisi koşullarına dair yazdı: “İş yerine gelen yemekler yetersiz kalıyor ve hijyenik değil. İki, üç günde bir zehirlenme olayı yaşanıyor.”
Fotoğraf: Pixabay
Antep’ten genç bir fabrika işçisi
Merhaba değerli Evrensel okurları, ben Gaziantep Organize Sanayi Bölgesi’nde plastik fabrikasında çalışan genç bir işçiyim.
Çalışmış olduğum fabrikada 12 saat yemek saati, mola saati olmaksızın çalışıyoruz. Benimle beraber çalışan 7 tane işçi bu durumdan şikayetçiyiz ve çok yoruluyoruz. İş yükü çok ağır. İşçilere her ne kadar birlik beraberlik içinde patrona karşı çıkıp istediğimizi başarabiliriz desek de bir noktada işten atılma korkusu engel oluyor.
İş yerine gelen yemekler yetersiz kalıyor ve hijyenik değil. İki, üç günde bir zehirlenme olayı yaşanıyor. Gece çalıştığımız zaman kişi başı 1 yumurta, 20 gram peynir, 20 gram tereyağı ve 6-7 adet zeytin, 1 tost ekmeği ve 1 tane meyve suyu geliyor. Biz işçiler her gün bir hafta boyunca bu yemeği yiyoruz. Bazen aynı şeyleri yemekten sıkılıp yemiyoruz bile. Her ne kadar patrona bu durumu bildirsek de fayda etmiyor. Ustabaşına söylüyoruz. Küfür edip “Yiyorsanız yiyin, yemiyorsanız işinizin başına dönün!” diyerek tersliyor. Her fabrikada olduğu gibi ustabaşı makinayı tamir ettiğinde kimseyi yanına yanaştırmıyor ki makinayı öğrenip usta olmasın. Eğer işçi makinayı öğrenip usta olursa kendisi işsiz kalır diye düşünüyor herhalde. Her zaman işçilere makinanın zor olduğunu ve ‘Kolay kolay öğrenemezsiniz’ diyerek işçiyi makinadan ve işten soğutmaya çalışıyor. Ustabaşı kendisinden 15-20 yaş büyük işçiyi ezip bütün zor işleri ona yaptırıyor.
Fabrikada servis yok, bir tane hususi Doblo araç ile işçiler taşınıyor. Her gün sığmadığımız için 2 kişi koyun gibi bagaja oturuyoruz. Bazen ustabaşı servis dolaşmadan eve erken gitmek istiyor, ‘Eve bugünlük otobüsle gidin’ diyor. 12 saat çalışmamız yetmiyormuş gibi eve 1 saat geç gidiyoruz. Otobüsle gittiğimiz zaman yol paramız da verilmiyor. Bayramda herkes 1 hafta izin kullanırken biz arife günü geceye gidip bayram namazını fabrikanın yanındaki camide kılıp evimize gittik. Bayramdan sonraki pazar günü mesaiye çağırılıyoruz ve mesaimiz eksik veriliyor.
Bizim bu düzeni değiştirmemiz lazım! İşçi arkadaşlarımı bu düzeni değiştirmek için mücadele etmeye çağırmaya devam edeceğim. Yoksa bu şekilde ezilmeye devam edeceğiz.
