Aldatıldık, dünya böyle değil!

Nisa ARSLAN

Maltepe Fen Lisesi

İstanbul

Merhaba, ben Nisa. 15 yaşında bir lise öğrencisiyim. Bu yazıda 21. yüzyılda kadınların yaşamları boyunca karşılaşmak zorunda kaldığı ilkel uygulamalardan bahsedeceğim.

Cinsiyet rolleri olarak adlandırılan kalıplardan dolayı günümüzde hâlâ kadın-erkek fark etmeden çoğu birey, toplum tarafından bastırılarak “normalleştiriliyor.” Ancak ben bugün deneyimlerim sebebi kadınların gündelik yaşamına odaklanan bir yazı yazacağım.

Bir genç kadın olarak güç bela aldığınız eğitimle üniversite okumak tek kurtuluş şansınız. İş hayatınızda cinsiyetiniz sebebiyle aldığınız para adil olmasa da en azından size ait ve kimseye bağlı olmamanızın kanıtı.

Ardından tabi ilk regliniz var. Bazı yerlerde hâlâ ilk reglilerinde kanser olduğunu düşünecek kadar konu hakkında bilgi sahibi olmayıp o şokun üstüne bir de gelenek olduğu için tokat yiyenler var. Pedi yaşamsal ihtiyaç olarak saymayan bir sağlık bakanlığımız, utanılacak bir şey olduğu için pedi gazete kâğıdında satan bakkallarımız var. Bu duruma hasta olmak diyenler var ki regl sağlıklı olduğunuzun bir kanıtı.

Günümüzde 5 yaşındaki kızını başka 5 yaşındaki erkeklerin yanında okutmak istemeyenler var. Akıllarından ne geçiyor düşünmek istemiyorum ama bu insanların, öldürülen kadınlara "O da, o saatte kuyruk sallamış." diyenlerden ya da cansız bedenlerin üzerindeki eteğin boyunu ölçenlerden farklı olduklarını düşünmüyorum.

Biliyorsunuz kadın olmak demek, belli zihniyetler için ahlaksız olmak demek ki bunu söyleyenlerin önüne seçmen mikrofon verdi. O yüzden etekli, çarşaflı, kapalı, açık fark etmez hepimiz ahlaksız (!) varlıklarız.

Ve merak etmeyin taciz edilmek için etek giymenize gerek yok. Okul üniformanız bile bazılarını tahrik etmek için yeterli ama suçlu sizsiniz, sebebini sormayın ben de bilmiyorum.

PEKİ, NORMAL OLAN NE?

Normal olan 10 yaşından itibaren yeme bozukluğuna sahip kız çocukları değil. Normal olan kızlık zarı dikme ameliyatları değil. Normal olan sırf kadın olduğun için düşük ücret almak değil. Normal olan ifadenin yarım olması değil. Normal olan okul sıralarından, parklardan alınıp gelinliğe girmek, sürekli birilerine hesap vermek değil. Normal olan kendine özgürce bir hayat kurmak, eşit şartlarda çalışmak, maaşının aşağıdakine göre değil yaptığın işe göre yatması ve bir gün sapkının biri gelirde seni otelin birinden aşağı atarsa babasının kim olduğuna bakılmaması. Umarım gelecekte 15 yaşındaki kızlar bunları bilmek zorunda kalmaz.