Bir Olay: Vergi zamları | Bir Örnek: Nüfusun vergi ve harç ödemediği ülke

Bir Olay: Vergi zamları

Seçimlerden önce indirim uygulanan KDV, seçimlerin ardından 10 Temmuz’da Cumhurbaşkanlığı kararıyla artırıldı. Buna göre, yüzde 8 olan KDV oranları yüzde 10’a, yüzde 18 olan KDV oranları yüzde 20’ye yükseltildi. Ardından 16 Temmuz’da yine Cumhurbaşkanı kararıyla motorin, benzin ve otogazın ÖTV’si üç katına çıkarıldı. Cumhurbaşkanı Erdoğan, bu kararıyla motorin ve benzinin litresine 6 TL, otogazın pompa fiyatına litre başı 4 TL zam yapmış oldu. Önümüzdeki dönemde torba yasayla artırılan yetkilerine bakıldığında Erdoğan’ın otomotiv, beyaz eşya, alkollü içecekler, sigara ve tütün ve kola türü içeceklerde de ÖTV artışları yapılacağı öngörülüyor. Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek’in cari açığı kapatma, ekonomiyi düze çıkarma gibi amaçlar doğrultusunda olduğunu iddia ettiği bu “rasyonel” ekonomi politikaları, acı reçeteyi halka ödetmenin adımları olarak kendini var ediyor. İşçi ve emekçi kesimler bu yükle karşı karşıya bırakılırken büyük sermaye sahiplerine düşense sadece kurumlar vergisinin atması oldu.

Peki vergi politikalarının şekillenişi nasıl olmalıdır? Vergi olmadan bir devletin var olması mümkün müdür? Faturanın halka kesilmediği, devletin kamu için harcadığı kaynakları başka yollardan elde ettiği bir toplumsal düzen mümkün müdür?

Bir Örnek: Nüfusun vergi ve harç ödemediği ülke

[Albania General Information’dan (1984:173) alınmıştır.]

Nüfus üzerindeki bütün vergi politikasının yapısı ve uygulamasında, Arnavutluk Emek Partisi her zaman vergilendirmenin geçici tarihsel kategoride olduğunun farkında olmuştur. Bu nedenle tasfiyesi için gerekli koşulları adım adım ve büyük bir özenle hazırlamıştır. 8 Kasım 1969 tarihinde, nüfusun dolaysız vergilendirmesinin tamamen tasfiyesinin kararı verilmiştir.

Bu politika sosyalist üretim ilişkilerinin genişlemesi ve ülkenin üretim güçlerinin seri gelişmesi ile bağlantılıdır. Nitekim 1945-1946 finansal yılında nüfusun vergilendirilmesinin devlet bütçesindeki net gelir oranı yüzde 92 iken; 1950 yılında yüzde 12,6’ya, 1960’ta yüzde 2,7’ye ve 1969’da yüzde 0,1’e düşmüştür.

Görüldüğü gibi, vergiler topyekûn ya da idari bir karar ile değil adım adım, ekonominin sosyalist sektörünün gelişmesiyle paralel olarak ve ülkenin sınıfsal yapısının değişmesiyle tasfiye edilmiştir. Bu, halkımız tarafından kazanılmış büyük bir zaferi teşkil etmiştir ve Arnavutluk Emek Partisi’nin sosyalist toplumun inşası ve insanlarının yaşam standartlarının devamlı yükseltilmesi için genel çizgisinin istikrarlı uygulamasının muhteşem bir örneğidir.

Anayasamızın 31. maddesi açıkça der ki: “Vatandaşlar hiçbir şekilde vergi ve harç ödemezler.”

Vergilerin toptan tasfiyesi büyük ekonomik, siyasi ve ideolojik önemdedir. Vergilerin tasfiyesi ile ülkemizin işçi ve emekçilerinin, işbirlikçi köylülük dahil emeği karşılığı kazandığı kişisel gelirleri dokunulmazdır.

Çeviren: Kayra İlter CEBE