Rakamlar gösteriyor, yok pahasına çalışıyoruz

Bir lastik işçisi
Kocaeli

Evrensel gazetesinde metal iş kolundaki sömürünün 15 yılda yüzde 500’den yüzde 800’e çıktığını verilerle anlatan haberi gördüğümde bir kez daha nasıl yok pahasına çalıştırıldığımızı anladım.

Ben bir lastik fabrikasında çalışıyorum. Şu an asgari ücretin iki katı alıyorum. Bizim iş kolunda çalışan işçiler bundan 10-15 sene öncesine kadar asgari ücretin birkaç katını alıyordu, varın gerisini siz düşünün.

Her ay lastiğe zam gelirken biz ek zam bile talep edemiyoruz. Acınası bir durum bizimkisi. Sendikaların çoğu işveren yanlısı, işçisini hiç düşünmez oldu. Eskiden masaya yumruğu vurduğu zaman istediklerini alanlar, işveren tarafından satın alınmış durumdalar. İşçileri korkutup işsiz bırakmakla, ekmekleri ile oynamak ile tehdit eder hale geldi bazı sendikacılar. E bu koşullarda asgari ücret almadığımız için şükrediyor, birlik olup da sesimizi çıkaramıyoruz. Ne zaman yeni zamlar olsa, gelin arkadaşlar gidip sendikayla konuşalım, ek zam talep edelim diyorum, tamam diyorlar, bakıyorum sendika odasına gitmeden yalnız kalmışım. İşte böyle olunca da sömürü arttıkça artıyor. Bir çıkış yolu bulmamız lazım!