Robot değil öğrenciyiz
Eğer kendi geleceğimiz için birleşirsek, mücadele edersek, dedim ya milyonlarcayız biz, o zaman başka bir ülkeyi birlikte inşa edebiliriz.
Fotoğraf: Pexels
Lise öğrencisi Yiğit
Esenyurt/İstanbul
İçinde bulunduğumuz dönem ve yaşam şartları yüzünden cebime harçlık koyabilmek, arkadaşlarımla belki bir iki gün gezebilmek için gerek hafta sonu gerek yaz tatillerinde çalışmak zorundayım. Bunu çok da garipsemiyorum çünkü çevremdeki tüm yaşıtlarım da benim gibi çalışıyor. Şu an çalıştığımız fabrikada örneğin 5-6 arkadaş birlikte girdik çalışıyoruz, okullar açılınca bırakacağız. Yani 17 yaşında grup halinde arkadaşlarınla tatilde gezip tozmak varken biz grup halinde çalışmak zorunda bırakılıyoruz. Çalıştığımız fabrikalarda işçileri düşünen ve iş yerini sağlıklı bir hale getirmeye çalışan kimse olmadığı için gerek fiziksel gerek ruhsal ve sosyal gelişimimizi olumsuz yönde etkileyen ortamlara maruz kalıyoruz.
BİZİ ROBOT OLARAK GÖRÜYORLAR
Şu an çalıştığım fabrika günlük 12 saatten 2 vardiya olarak çalışıyor. Biz arkadaşlarımızla çalışırken daha rahat olur diye gece vardiyasında çalışıyoruz. Haftada 60-65 saat çalışmama rağmen asgari ücret alıyorum. İlk zamanlarda 2-3 saate bir çay molamız varken şu an o 15 dakikalık çay molamız bile elimizden alındı. Sebebi ise makineleri 15 dakika durdurduğumuz için patronun tepki göstermesi ve 15 dakika duran bir makinenin kaybı. Bizi bir insan olarak değil de kurulu bir robot olarak görüyor. Başında bulunduğum makinenin yaklaşık 100 tonluk bir pres basıncı var ve küçük bir dalgınlığımda ellerimi kaybetme ihtimalim çok yüksek.
PEKİ BEN NEDEN ÇALIŞMAK ZORUNDAYIM?
Son zamlardan sonra geçim zorluğu nedeniyle aileme destek olmak zorundayım. Ben bu yaşımın hiçbir güzelliğini göremiyorum. Hayatımın belki en güzel yıllarını fabrikalarda zor şartlarda kaçak göçek çalışarak hem kendi ihtiyaçlarım hem aileme destek olmak zorunda olduğum için çalışıyorum. Bu durumun benim gibi milyonlarca genci de etkilediğini, yalnız olmadığımı biliyorum. Ancak biz gençler hayatlarımızın bu durumda olmasını kabul etmemeliyiz. Gençliğimizi yaşayabileceğimiz, zaten zengin olan patronların daha zengin olması için çalışmadığımız bir ülkeyi kurmamız gerekiyor. Eğer kendi geleceğimiz için birleşirsek, mücadele edersek, dedim ya milyonlarcayız biz, o zaman başka bir ülkeyi birlikte inşa edebiliriz.
