Ek zam talep etmek için neyi bekliyoruz?

Bir demir yolu işçisi
İstanbul

İçinde bulunduğumuz bugünlerde enflasyon altında ezim ezim ezilen demir yolu işçisi olarak geçtiğimiz günlerde sendikamızın yaptıkları hakkında paylaşımda bulunmak istedim. 20 yıldır demir yollarında çalışıyorum. Üyesi olduğum Demiryol-İş uzun yıllardır hep iktidarın arka bahçesi olmuş bir sendikadır.

Bildiğiniz üzere kamu işçileri yılın üçüncü ve dokuzuncu aylarında sözleşme zammı alırlar. Toplu sözleşmede ücret zamları maddesinde birinci yıl ilk 6 ay yüzde 45, sonraki 6 aylar için ise yüzde 15, yüzde 10 ve yüzde 10’a imza atıldı. Ayrıca enflasyonun bu oranları aşması halinde enflasyon farklarının da yansıtılacağı yazıldı. Bunu yazarken hiç mi vicdanınız sızlamadı? Ülkenin içinde bulunduğu ekonomik durumdan hiç ders çıkarmadınız mı? Bu ücret zammı maddesinde oyun içinde oyun oynanmasından dolayı ücretlerimize sadece yüzde 15 zam yansıtıldı. Yüzde 30’u zaten resmi enflasyon oranı.

Bu durum karşısında günlerdir üyesi olduğum Demiryol-İş Sendikasına hem sosyal medyadan hem de temsilciler aracılığıyla ya da direk şube başkanlarına seyyanen zam, ek zam veya refah payı istendiğine dair talepte bulunuluyor. Bu talebi kimse duymuyor. Sağır sultan misali kulaklarını kapattılar, döner koltuklarda oturmaya devam ediyorlar.

Bu süreçte bir de 12 Ağustos’ta Demiryol-İş Genel Kurulu yapıldı. Bu genel kurulda bir takım değişiklik olmasını isteyen Eskişehir Şube ve Malatya Şube Ergün Atalay’ın üstünü çizdiler. Genel kurulda birleştirilmiş oy pusulasında en düşük oyu (182) alarak tekrar genel başkan seçildi. Genel başkanın bir kurulda düşük oy alması sendikanın aslında işçiler nezdinde güveninin sarsılması demektir. Bu genel kurulda bir de delegelerin oyuyla şube başkanları ve genel merkez yöneticilerinin üç ikramiyesi dörde çıkarıldı. Bu ek ödeneğin tutarı yaklaşık yıllık 65 bin TL.

Binlerce üye yoksullaşırken şube başkanları ve genel merkez yöneticilerinin bu umursamaz tavrı işçileri öfkelendiriyor. Bu tablo karşısında durup düşünmesi gerekirdi genel başkanın. Demiryol-İş Sendikası ne hikmetse CHP belediyesinin bünyesindeki şehir içi metro ulaşımında örgütlü bir sendikadır. Şehir içi metro ve tramvay olan AKP’li belediyelerin birçoğunda örgütlenmeyi neden tercih etmediler? Bunun da bir danışıklı dövüş olduğunu söylesem abartmış olmam. Geçtiğimiz günlerde eylül ayının ilk haftasında İstanbul Büyükşehir Belediyesine bağlı İstanbul Metro işçileri için enflasyon altında ezilmesin diye ek zam talep ediliyor. Bu talep neticesinde İstanbul Demiryol-İş Şube ile belediye arasında yapılan protokol ile yüzde 15 zam alındı. Ben buradan Demiryol-İş Genel Merkezine soruyorum, şubenizin yaptırımı var da 14 bin üyeli bir sendikanın mı yaptırımı yok? Yoksa CHP’li belediyeler karşısında aslan kesilirken, iktidar karşısında sütünü dökmüş kediye mi dönüyorsunuz? Binlerce üyenizin çığlığını duymamakta neden ısrar ediyorsunuz?