Arçelik işçisi: Ücretlerimizi MESS’in insafına bırakamayız

Arçelik işçisi
Eskişehir

Merhaba Evrensel gazetesi okurları, ben Eskişehir Arçelik fabrikasında yaklaşık 10 yıldır çalışan bir işçiyim. Malum, metal işçilerinin TİS süreci fabrikada en çok tartışılan mevzu. Öncelikle şunu söyleyeyim, ne kadar zam alırsak alalım, bizleri tatmin edecek düzeyde olmayacak. Ekonomi bu haldeyken saat ücretlerimize yüzde 200 de zam yapılsa o parayla bile rahat rahat geçinme şansımız yok. Kesinlikle enflasyon karşısında alacağımız zam eriyecek. Tüm işçi arkadaşlarımız da neredeyse benim gibi düşünüyor.

Geçinebilmek için ek iş yapan arkadaşlarımızın sayısı arttı. Fabrikada ek kazanç olsun diye herkes bir şeyler satmanın derdine düşmüş. Sarma sigaradan tutalım da nohut, ev yapımı salça, yumurta, pirinç oyuncak bebek, bal… Kim nereden ne tutturursa bir şeyler satıyor. Bu durum Arçelik işçisinin ne kadar zor geçindiğinin bir ispatı olsa gerek.

Bizler bu kadar zor geçinirken ve halimiz ortadayken bizlerin temsilcisi olarak ortada gezinen Türk Metal yöneticilerinin hazırladığı taslak ise taleplerimizi asla ve asla karşılamıyor. Güncel çıplak ücretimiz neredeyse asgari ücret, ikramiyeler vs. ile elimize biraz para geçiyor. İkramiyeler ve fazla mesailer olmasa ücretlerimiz asla yetmeyecek. Bir de vergi dilimine girdik. Benim bu ay elime geçen para net 13 bin TL civarı. Sendikacılara soruyoruz ne olacak bu halimiz diyoruz, diyecek bir şeyleri yok. Bir de benim maaşımdan Koç Holdinge BES’e, Türk Metal’e para kesiliyor. BES’e paramız TL cinsinden kesiliyor. TL her geçen gün değer kaybediyor. Kesilen paramız pul oldu bile. Türk Metal’in varlığı da yokluğu da bir. Sendikanın her şeyi şov, her şeyi göstermelik. Benim kendi hakkımı bile “Biz kazandık” diye sunabilen arsız bir sendika. İşçileri patrondan daha çok tedirgin eden bir yapı. Taslağı bile fabrika içinde rahat rahat konuşup değerlendiremiyoruz. Sendikadan korkmadan açık açık görüşlerini dile getirebilen sayısı oldukça az.

TİS’ten alacağımız zam bizleri asla memnun etmeyecek. Bu durumu değiştirmek için bir şeyler yapmak lazım fakat o bir şey ne ve kimlerle ne yapacağız, kime güveneceğiz bilmiyorum. Renault’yu, Ford’u takip ediyoruz. Ancak sadece takip etmekle kalıyoruz. Oralarda eksik fazla bir şeyler oluyor. Burada da en azından bir kıpırtıya ihtiyaç var. Zira ücretlerimizi MESS’in ya da sendikanın insafına bırakmamalıyız.