Okula başlamadan staja başlayanlar

Abbas VURAL

Dikmen/Ankara

Liselerde eğitim zili çalalı 2 haftayı geçti. Öğrenciler dönemi birçok sorunla açtı. Ancak meslek liseliler bu sorunlardan diğer arkadaşları kadar etkilenmiyor. Çünkü bu sorunlar ile karşılaşmak için okulda gidip gelmek gerekiyor. Meslek liseliler ise okul başlamadan staja başladı.

Dikmen MTAL, diğer bir adıyla Alman Meslek Lisesinde okuyan 2 arkadaş ile sohbet etme şansı yakalıyoruz. Arkadaşlarımızın ikisi de 12. sınıf öğrencisi. Birisi GİMAT’ta birisi ETİ Maden’de çalışıyor. ETİ Maden’de çalışan arkadaşımız Anadolu Meslek Programı öğrencisi, diğer arkadaşlarına kıyasla okula 1 gün daha fazla gidiyor, yani haftada 2 gün. Bilişim okuyan arkadaşımız üniversite okumak istiyor ancak AYT konularını görmediği için sınavda başarılı olabileceğine dair inancıysa neredeyse yok.

Diğer arkadaşımız Elektrik-Elektronik öğrencisi, MESEM’e kayıtlı. Sabah 8’de işbaşı yapıyor, akşam ise işi ne zaman biterse, gece 1-2. Mesaiye kalırsa günlük 500-600 lira ekstradan kazanıyor, aylık geliri 20 bin TL’yi bulabiliyor tanıdık olduğu için. ETİ Maden’de çalışan arkadaşımızsa devletin verdiği 3800 TL’ye çalışıyor, sabah 8.30’dan akşam 5.30’a. Servis ve yemek stajyer olduğu için ücretsiz. Bir diğer arkadaş da sanayide çalıştığı için 3 öğünü de işyerinde karşılayabiliyor. Arkadaşlar yoğunlukla staj yerinde beslendikleri için bu fiyatları bir sorun olarak görmüyor. Ulaşım da yine aynı nedenle arkadaşların gündeminde değil. Ders makinelerini de öğrenciler taşıyor okulda, “Bütün ameleliği biz yapıyoruz” diyor arkadaşlar.

SOSYAL YAŞAM DA KALMIYOR

Arkadaşlara boş zamanlarında ne yaptıklarını sorduğumuzda pek fazla cevap alamıyoruz. Geç saatte işten çıkmaları sosyalleşmelerinin önünde büyük bir engel. Maden’de çalışan arkadaşımızın bir işte daha çalıştığını öğreniyoruz bu soruyla aynı zamanda. Eskiden futbol oynayan arkadaşımız bunu da bırakmak durumunda kalmış, “Sigara, pandemi, iş, staj derken başlamadan bitti” diyor. Geceleri parkta, mahallede vakit geçirmeye çalışanlar, yaşıtları arkadaşlar bulamadıklarını söylüyor. Uyuşturucu kullanımının oldukça yoğun olduğu Dikmen’de bu maddelerden de uzak durmaya çalışıyorlar. Okula gittikleri bazı günler sabah buluşup Kızılay’a gidiyorlar, bazen de günün yarısında okuldan kaçıyorlar.

Son olarak arkadaşlara geleceğe dair hayallerinin neler olduğunu soruyoruz. Maden’de çalışan arkadaşımız Avrupa’da bilgisayar mühendisliği okumak derken diğer arkadaşımız ise kendi dükkanını açmak olduğunu söylüyor. Diğer arkadaşımız yaşam şartlarından dolayı yurtdışına gitmek istediğini söylerken, “Ülkenin şartları düzelirse tabii ki de dönerim” diyor. Memleketini sevdiğini ama yönetenlerin gençlerin önünü açmadığını ifade ediyor.