Mektup: "Uyuşturucuya ulaşım çok basitleşti"

Antep’ten genç bir işçi

Güzelvadi Mahallesi’nde 2014 yılında arkadaşlarım ile beraber her gün artan onlarca hatta yüzlerce genci zehirleyen uyuşturucu ile nasıl mücadele ederiz diye oturup konuşmuştuk. Aklımıza gelen ilk şeyi yaptık, mahallenin göbeğine kendi yaptığımız üzerinde “Uyuşturucuya son!” yazan pankartı astık. Aradan birkaç gün geçti ve polisler tarafından pankartımız kaldırıldı. Uyuşturucu gibi bir illetle mücadele etmek yetmedi, bir de polislerin üzerimizdeki baskıları ile mücadele etmek zorunda kaldık.

Zaman ilerliyor, her geçen gün mahallede uyuşturucu artıyor ve birçok arkadaşımızı kaybetmeye başladık. Hatta Vatan Mahallesi’nde bir arkadaşımız uyuşturucu kullanıp soğukta donarak ölmüştü. Zaman hızla ilerliyor, pankartı beraber astığımız arkadaşlarım da uyuşturucuya bulaşmış durumda. Mahallenin her yerini sardı uyuşturucu. İnsanlar marketten ekmek alır gibi o kadar ki basit ulaşıyorlar uyuşturucuya.

Antep’te uyuşturucunun en yoğun olduğu mahalleler genellikle işçi mahallesi, yoksul ailelerin yaşadığı mahalleler. Buna karşı hiçbir önlem alınmazken bir de uyuşturucudan cezaevine giren insanlar 1 hafta-10 gün sonra serbest bırakılıyor. Çark yine aynı devam ediyor, yine yoksul ailelerin çocukları ölüyor, yine olan işçiye emekçiye oluyor.

Hiçbir önlem alınmadı ve bizim mücadele etmemize de karşı çıkıldı. Bizler bu işin sorumlularını da bu işe göz yumanları da iyi tanıyoruz. Neler yapabileceğimizi konuşmazsak daha çok insanımızı kaybedeceğiz.