Bir emeklinin mektubu: Biz emekliler, evcil hayvanlarla benzeştik

Ali BABUZ-Emekli

“Bu emeklinin hali ne olacak?​”

Emeklilerin bu soruyu başkasına değil kendilerine sormaları gerekiyor. Neden bu haldeler, niye bu durumdalar?

Sizinle durumumu ve ne yapmak gerektiğine dair düşüncülerimi paylaşmak istiyorum.

Hemen hemen günlük harcaması sıfır olan bir emekliyim. Sadece 7 lira Evrensel gazetesi giderim var, bunun dışında hiçbir harcamam yok. Beslenme ile ilgili değil elbette günlük hayatta zevk ve sefa için harcanan bir paradan söz ediyorum; böyle bir giderim yok.

Hayatımız tamamen mahallede yaşayan evcil hayvanlarımıza benzer özellikler taşımaya başladı; bir şey bulursak yiyoruz, bulamazsak aç kalıyoruz.

Aç kalmak ekmek bulamamak değil, bir insanın istediğini arzu ettiğini alamaması. Sağlıklı beslenememesi. Bu da bir aç kalma sebebi.

Bununla nasıl başa çıkacağız?

Elbette mücadele ederek, örgütlenerek, yan yana el ele tutuşarak.

Burada en çok şunu duyar oluyorum: Bu insanlara güvenerek mi olacak?

Bunu söyleyen herkes bu suça ortak!

Bu insanların içindeyim ben de… Bence kırmadan dökmeden herhangi bir suça bulaşmadan 21. yüzyılda hakkımızı hukukumuzu anayasal haklarımızı aramak için bir araya gelmek birlikte mücadele etmek, insanım diyen her kişinin görevidir.

Kemirmek için bankalar bizi arıyor. Biz de her gün market market dolaşıp en ucuzu nerede buluruz derdine düşüyoruz. Oysa dert sende, derman sende… Alacaksın eline mücadele bayrağını, yan yana geleceksin, omuz omuza vereceksin, bakın bakalım birçok şey nasıl değişecek.

Hükümet herkese ocak ayının hayallerini kurdurmaya başladı. Oysa aralık ayında ocak ayında vereceklerinin tümünü elimizden alacak.

Maaş ele geçmeden para bitti! Bugünden o günlere bıraktığınız bütün borçlar başınızın belası olacak. Bunun içine ben de dahilim elbette.

Ne yapmalıyız, nasıl yapmalıyız sorun burada bütün yasal anayasal haklarını arayan insanların yanında yer almalıyız. Grevlerin, gösterilerin mitinglerin içinde olmalıyız, birbirimize destek vermeliyiz.

Özellikle işçi kardeşlerimizin çok coşkulu mitinglerinde yer almak hem moralimizi düzeltecek hem de birlikte mücadele etmenin keyfine varacağız.

İş anlamında emekli olduk mücadele anlamında hiçbirimiz emekli olmamalıyız. Esas şimdi daha çok iş düşüyor, daha çok zamanımız var. Kendimiz çocuklarımız torunlarımız ve geleceğimiz için…

Hepiniz şimdi diyeceksiniz ki ‘Kendi geleceğimizden vazgeçtik.’ O zaman o çok sevdiğiniz torunlarınız için mücadele etmelisiniz. Yoksa bizim yaşadıklarımızdan çok daha kötü bir dünyada yaşamak zorunda kalacaklar.

Mal mülk, araba para pul onları kurtaramaz. Onları asıl kurtaracak olan adaletli, demokratik bir cumhuriyetin tam merkezinde yaşamalardır.

Mücadelenin önünü açan, mücadele ruhunu hiç kaybetmemiş insanlara destek vererek herkesin yapabileceği bir şey mutlaka vardır. Yeter ki düşünsün taşınsın, ben de gelecek için bunları yapabilirim desin.

Şimdi sizleri bir fıkrayla düşündürerek yazımı sonlandırayım.

Temel yazın çimlerin üstünde yatarken, yanından gelip geçen vatandaşlar birileri, “Yahu Temel ne yatıyorsun, git çalış, para kazan. Geleceğin olsun” demiş.

Temel kayıtsızca “E dediğinizi yapınca ne olacak?​” demiş.

Onlar da “Çok istiyorsan emekli olunca yan gelir yatarsın” karşılığını vermişler.

Bizim Temel gülmüş, demiş ki “Ben şimdi de yan gelip yatıyorum onun için çalışmaya ne gerek var?​”

Hepinizi selam sevgi ve dostlukla kucaklıyorum. Dilerim güzel günleri yakalamak için elimizden geleni, hatta fazlasını yapmaya çalışırız.

Güzel bir dünya hepimizin olsun.