Devlete güvenim kalmadı!

Bir metal işçisi
Kayseri

Sizlerle, Aydın’daki devlete bağlı öğrenci yurdunda yaşanan asansör faciasına ilişkin iş yerinde işçi arkadaşlarla aramızda geçen sohbeti paylaşmak istedim.

“Asansör faciasını duydunuz mu” dememle sohbetimiz başladı. Bir arkadaşımız kızının üniversitede okuyup yurtta kaldığını söylüyor: “Akşam benim kızım da aradı. Olaydan çok etkilenmiş. Çünkü onların yurdunda da asansör sorunu varmış. Uzun zamandır yurt müdürüne yapılması için söylüyorlarmış. Asansör bakımı yapanlar gelip geçici olarak bakım yapıp gittiklerini söylemiş. Tekrar tekrar bozuluyormuş. Kızımla konuşurken karşılıklı ağladık. Çünkü gerekli ve kesin çözümlü önlem alınmazsa aynı olay kızımın yurdunda da olabilir. Aydın’da Yurt müdürünü açığa almışlar, az bile yapmışlar. Ama asıl mesele zaten yurtlarda çocuklar tıkış tıkış kalıyor. Bakımsız odalar, banyolar ve tuvaletler insan canının bizim ülkede kıymetiharbiyesi olmadığının göstergesi.”

ÇOCUKLAR BÖYLE HEBA EDİLİYOR

Başka bir arkadaş, “Biz devlete güvenip gönderiyoruz çocuklarımızı. Devlet de hiç önemsemiyor. Bu ülkede pırıl pırıl çocuklar böyle heba ediliyor. Zaten eğitimin niteliği düştü. Çocuklarımızın eğitimden uzaklaşmaması için yöneticilerin gerçek anlamda el atması gerekiyor. Benim de kızım var. Lise son sınıfta, gelecek yıl üniversiteye gidecek. Ben de kızımı devlet yurduna bırakacağım. Çünkü bu ekonomik şartlarda eve çıkamaz. Her türlü pisliğin arttığı bu koşullarda biricik kızımı nasıl bırakabilirim? Devlete güvenip bırakıyoruz. Sonuç ortada. Artık devletin hiçbir kurumuna güvenim kalmadı. Çünkü her gün daha kötüye gidiyoruz. Bu çocukların geleceksizliği, koşulların giderek daha kötü hale gelmesi... Daha şimdiden yurt dışına gitmesi için elimden ne geliyorsa yapacağım” diyor.

ÇOCUKLARIMIZIN GELECEĞİNE SAHİP ÇIKALIM

Ben de bu asansör faciasının aslında ne ilk ne son olduğunu söylüyorum. Bizim çocuklarımızın aslında bu ülkede gün geçtikçe daha karanlık, baskıcı, açlık ve yoksulluğun daha da arttığı günleri göreceğini anlatıyorum. Ülkenin işçileri ve emekçilerini, bir avuç patronun ve tek adam iktidarının uyguladığı politikalar bu hale getirdi. Eğer biz işçiler ve emekçiler bu gidişata dur demezsek bizleri nelerin beklediğini bilmek için kahin olmaya gerek yok. Ülkenin her meselesinde birlik olup mücadele etmezsek, çocuklarımızın geleceği daha karanlık olur. Eğitim, sağlık, barınma, ulaşım, çalışma koşulları, adalet, eşitlik, sömürülmeden yaşamak için örgütlenmekten başka çaremiz yoktur.