Kalıcı çözümler için kalıcı örgütler

Mert AKYILDIZ

Adana

Geçtiğimiz haftalarda üniversitelerde ve yurtlarda düzenlenen eylemelere şahit olduk. Bu eylemlerin nedenleri arasında gelecek kaygısıyla, ekonomik gerekçelerle intihar eden sıra arkadaşlarımız, öğrenciler tarafından defalarca ikaz edilen asansör bakımının ihmal edilmesi ile Zeren Ertaş’ın ölümü ve sonrasında birçok yurtta asansör kazalarının devam etmesi vardı. Bu eylemler zinciri son yıllarda gerçekleşen en yüksek katılımlı gençlik hareketi olarak karşımıza çıkarken binlerce üniversite öğrencisinin de hayatındaki ilk eylemiydi.

KALICI ÇÖZÜMLER İÇİN KALICI ÖRGÜTLER

Bu süreçte, “Çıkıp bağırmak, taleplerimizi haykırmak çok iyi geldi” gibi cümleleri çokça duyduk. Gençlerin, geleceksizliğin yarattığı bunalım hâline, eylemlerin iyi geldiğini belirtmeleri; aslında bu eylemlere katılmalarının en büyük gerekçesinin, bu ölümlerin doğrudan kendi problemleriyle özdeş problemlerden ortaya çıkmasından kaynaklanıyordu. Yemekhanelerde çıkan kurtlu yemekler, az porsiyonlar ve uzun sıralar, personel yetersizlikleri, internetin kullanılamaması gibi diğer sorun ve talepler de eylemlerde çokça dillendirildi. Özellikle, kadın yurtlarında “Giriş-çıkış saatlerimize karışacağınıza, yaşamımız için önlemler alın” söylemlerini de unutmayalım. Tek adam yönetiminin “yurtlarda kızlı, erkekli kalınamaz”, “kadın üniversiteleri kuracağız” gibi politikalarının karşısında eylemlerin ilk anından itibaren erkek ve kadın yurtlarının ortak alanlarında bir araya gelerek eyleme başlanması öne çıkan bir diğer yön oldu.

İnsanca yaşamak içi öğrencilerin sürdürdüğü mücadeleleri, şimdi bu tepkilerin kalıcı bir form alması sorununu karşımıza çıkarıyor. Nitekim, insanca yaşamak talebinin kazanılması, ancak böylesi bir mücadeleye ve bunun gerektirdiği mekanizmalara ihtiyaç duyar.

“KİMSE YAPMAZ” DEĞİL, BİRLİKTE YAPACAĞIZ

Yaşadığı bütün sorunlar karşısında, öğrencilerin birlikte hareket edebilecekleri mekanizmaları kurma ihtiyacına karşın yanındaki arkadaşına güvenememenin, “Herkesin ortak sorunu ama kimse mücadele etmez” yargılarının aşılacağı yer de burası. Nasıl yan yana geleceğiz, en geniş ve kalabalık öğrenci birliğini nasıl kuracağız ve bunun en yaygın eğilimleri, istekleri ve kararları demokratik bir şekilde temsil etmesini nasıl sağlayacağız? Şimdi yaşadığı sorunlarını yurdunda tartıştığı oda arkadaşlarıyla, sonraki aşamada beraber ses çıkartan, aşağı inen; üniversitesindeki sıra arkadaşlarıyla, kulübündeki arkadaşlarıyla bir eylemi örgütleyen gençlerin tutumu, böylesi bir mücadelenin kurulacağı temel olabilir. Öyle olursa, hala süren harekete güvenememe eğilimi de yok oluverir. Çünkü o hareket, doğrudan muhataplarının, gençlerin denetiminde gerçekleşmektedir.

SORUNLARI ÇÖZMEK VARKEN “GAZI” ALMAYA ÇALIŞIYORLAR

Nitekim, yurtlarda bozulan asansör görüntülerinin karşımıza çıkmaya devam ettiğini düşündüğümüzde, öğrencilerin en basit asansör talebinin bile çözülmediği, her sorun ve isteğe “bütçe yok” diyerek cevap verildiği, sorunlar karşısında çözüm için adımların asla atılmadığı bir durum söz konusu. Arkadaşlarımızın yaşamlarına mal olan olayların, birkaç kişinin göstermelik istifası ile geçiştirilmeye çalışıldığı, olayın asıl faillerinin tek bir açıklama dahi yapmadığı bir tablo var ortada.

Başta Gençlik ve Spor Bakanı Recep Ali Er, Aydın Valisi ve bu denetimsizlikte, ihmalde payı bulunan bütün sorumluların istifa edip adil bir yargılama sürecine girilmesi, sorumluların hesap vermesi ve talep edilen bütün önlemlerin alınmasını sağlamak için şimdi eylemlerin biriktirdikleriyle bir adım ilerlemenin vakti.

İLERİYE ATTIĞIMIZ ADIM NASIL OLACAK?

Şimdi, bunun en iyi yolu, dün birlikte eyleme indiğimiz, taleplerimizi haykırdığımız arkadaşlarımızla yurtlarda odalardan bloklara kadar forumlar vb. ile birliklerimizi sağlamak: Taleplerimizin görünür olması için bizi temsil edebilecek mekanizmalar ve bu temsile demokratik bir biçimde dahil olan öğrencilerin kararı olan bir örgütlülük. Her yurdun özgünlüğüne göre değişebilecek biçimde olsa da, her katta bir temsilcinin yer aldığı, böylesi bir temsilcilik sistemini; mücadele araçlarımızı ve taleplerimiz için mücadelemizin nasıl şekilleneceğini bu şekilde belirlemeliyiz. Nitekim böylesi kalıcı ve demokratik birlikler, en geniş öğrenci kitlelerinin talep ve isteklerini yansıtmanın garantörüyken mücadelenin kalıcı olmasına, yarın benzer sorunlarla karşılaşıldığında daha hızlı ve sonuç veren refleksler almamıza imkân sağlıyor. Şimdi yurtlarda gerekli değişikliklerin yapılması; barınma sorununun yurtların mevcut durumunu iyileştirecek şekilde çözülmesi mücadelesi ile öğrencilerin yönetim mekanizmalarını katılabilmelerini ve muhatap alınmalarını sağlayacak temsilciliklerin ve birliklerin kurulması mücadelesi iç içe geçmelidir. Yurt sorunu için sürdürülen eylemler, mücadeleler ancak bu koşulda amacına ulaşır ve başarılı olabilir.