Sen yoksan bir kişi eksiğiz

Tuzla’dan genç bir tersane işçisi

Merhaba Evrensel okurları.

Birçok kez tersanede yaşadığımız sorunları ve patronlarımızın bitmeyen para hırsından dolayı iş güvenliği önlemlerinin alınmaması yüzünden hayatını kaybetmiş işçi kardeşlerimizin haklarını savunduk, mesai arkadaşlarımızla sesimizi duyurmaya çalıştık.

Bugün başka bir konuda mektup yazmak istiyorum. Çünkü benim gibi birçok tersane işçisi ve birçok farklı sektördeki işçilerin yazacağım şeyleri okumasını istiyorum. Bugün Emek Partisi ile tanışma sürecimi anlatacağım. Bütün işçi kardeşlerime örnek olmasını diliyorum.

Ben geçmişte CHP gençlik kollarındaydım. 3 sene orada çeşitli etkinliklerde bulundum ama inanın bana kendimi orada hep eksik hissettim. Bulunmam gereken yerde olmadığımı düşündüm. Orada bulunmayı ben istemiştim özgür, hür irademle. Fakat bir şeyler eksikti. Bu eksiğin ne olduğu sorusunu sürekli kendime sordum. Fakat kendim bile bilmiyordum. Sorunun kaynağına indim. Ben bir emekçiydim. Aslında benim sırtımdan para kazanılması ve çaresizliğimizden yararlanılması beni rahatsız ediyordu. Bakıldığında gerçekten biz işçi sınıfı sürekli sömürülüyorduk.

Sonra Tuzla’ya geldim. Tersanede çalışmaya başladım ve buradaki koşullarla tanıştım. Aslında tersane zordu benim için. Fakat sömürünün devlet politikası haline geldiği bir dönemde asgari ücretle daha az tehlikeli bir işte çalışmak benim geçimime yetmezdi.

Tuzla’da Emek Partisinin binasını gördüm ve içeri girdiğim anda kendim gibi tersane işçilerini gördüm. Seçim dönemiydi. İnanın bana kendiniz gibi insanlarla aynı yerde bulunmak ve iş yerinde yaşadığımız sorunları dile getirmek bana o kadar iyi hissettirdi ki bunu kelimelerle anlatmak gerçekten çok zor. Ama henüz beni tam tatmin etmemişti. Çünkü kafamda soru işaretleri vardı ve bir gün bu sorulara dair Emek Partisinden arkadaşlarla küçük bir sohbetimiz oldu.

Bana mücadele etmenin önemini ve örgütlenince tüm baskılara rağmen tüm kısıtlamalara rağmen her zaman zafere ulaşacağımızı örnek vererek anlattılar. Düşündüm. Gerçekten benim olmam gereken yer burasıydı. Çünkü Emek Partisinin mücadelesinin tam ortasında emek ve emekçiler vardı. Çünkü Emek Partisinin siyasi mücadelesi daima ezilenden yanadır. Bunu çok iyi anladım. Benim için vardı bu siyasi mücadele. Bizim için vardı. Neden kendim de bu mücadelenin bir parçası olmayayım ki?

Buradan bu mektubu okuyan emekçi kardeşlerim, size sesleniyorum: Mücadelemize katılın ve kendimiz için mücadele edelim. Karşımızdaki insanlar bugün bizden güçlü, evet. Ama bizim örgütlü mücadelemiz karşısında gerçekten çok hafif kalırlar. Bizim örgütlü olduğumuz her zaman bizden daha hafif kalmışlar. Lütfen bu yazdıklarımı dikkate alın ve lütfen birlik ve mücadele için yarını beklemeyin. Bu mektubu okuyan kardeşim, sen yoksan bir kişi eksiğiz.