Mücadelemiz yarın değil bugün lise sıralarında başlıyor

Başak COŞKUN

Yenimahalle/Ankara

Geçtiğimiz Çarşamba 15 Kasım’da Ankara Emek Gençliği, EMEP Gaziantep Milletvekili Sevda Karaca’yla birlikte lise öğrencileri forumunu düzenledi. Liseli gençler olarak lisemizdeki sorunlarımızı, günlük hayat problemlerimizi kendisiyle paylaştık. Öncelikli olarak cüzdanlarımızı yakan yemekhane ve servis ücretlerimizden konuştuk. Öğrenciler için bu kadar temel ihtiyaçları karşılamanın ya da en azından fahiş fiyatları makul bir düzeye indirmenin o kadar uçuk bir istek olmadığının ayırdına vardık. Gençlerin bir diğer ortak sorunu olan sınav sisteminden de söz edelim. Önümüzde bize adım adım yaklaşan ezici bir sınav sistemi var. Önceden 12. sınıfta başlayan sınav stresinin artık 11. sınıfa inmeye başladığını söyleyebiliriz. Günümüzdeki sözde parasız eğitim, konu sınav olduğu zaman bizi yüzüstü bırakıyor. Biz de uçuk dershane ve özel ders fiyatlarıyla baş başa kalıyoruz. Sınav sisteminin getirdiği maddi zorluklar bir yana, psikolojik olarak da zorlanıyoruz, kendimizi bir anda sıra arkadaşımızla rekabet eder hâlde buluyoruz!

ÖRGÜTLÜ MÜCADELENİN ÖNEMİNİ TARTIŞTIK

Liseliler olarak bize yaratılan en acı illüzyon ise üniversiteye geçince sorunlarımızın çözüleceği yönündeki telkinler. Çünkü haftalardır izlediğimiz haberlerde görüyoruz ki üniversiteli arkadaşlarımız bizim şu anda yaşadığımız sorunları geride bırakmak şöyle dursun, katbekat daha fazlasıyla uğraşıyorlar. Şu anda yemeklerini yiyemedikleri, güvenliğine itimat edemedikleri KYK yurtlarına karşı örgütlenerek mücadele ediyorlar. Forumda örgütlü mücadele üzerine de epey konuştuk. Sevda Karaca şu ana kadar mecliste dile getirdiği, gerek işçilerin gerekse liseli gençlerin problemlerinden bu kadar haberdar olmasının tek sebebinin örgütlü birim çalışmaları olduğunun altını çizdi. Sonuç olarak, biz liseli gençler olarak önümüzdeki engellerin büyüyeceğinin farkındayız. Ancak burada önemli olan, engellerle birlikte mücadelemizin de büyüyebilmesidir. Forumda ortak sorunların çözümlerinin de ortak olması gerektiği, liseli gençlerin bu problemleri okul yöneticilerine toplu bir şekilde iletmesinin okullarında, mahallerinde çözüm için bir başlangıç olacağı konusunda hemfikirdik.

Belki de en çok hakkı yenilenler olarak mücadeleden çok itaate ve yalnızlığa itilmeyi kabul etmiyoruz. Ve en önemlisi biz pasif bir şekilde hayata karışmayı beklemiyoruz çünkü zaten hayatın ve mücadelenin içindeyiz. Bizlerin mücadelesi yarın gideceğimiz üniversitede değil şu an oturduğumuz lise sıralarında çoktan başlamış durumda. Bu mücadeleyi büyütmek ise bunu yazan benim ve okuyan senin elinde.