İntihara azmettirenlerin suçu ne olacak?

Gizem

Üniversite öğrencisi

Zonguldak

Bir insan dünyaya geldiğinde onu görmeye gelenler sağlıklı, huzurlu, mutlu, başarılı, uzun bir ömür diler. Normal şartlarda her anne baba çocuğunun güzel bir yaşam sürmesini ister ve elinden geldiğince bu amaç için çabalar.

Kimse çocuğunun günün birinde çok acı şeyler yaşayacağını düşünmek istemez. Ancak gün gelir, zaman ve şartlar öyle gelişir ki herkesin iyi temennilerde bulunduğu o masum bebek hayatın acımasız yüzü ile tanışır. Bugün gençlerin büyük bir kısmı yüksek öğretim görüyor, birçoğu da bu eğitimi almak için il dışına çıkıyor. Onca emek, çaba, çürütülmüş dirsekler. Peki ne için?

DEVLET DESTEĞİ NEYE YARIYOR?

Devlet öğrencilere burs ve kredi desteği sağlıyor. Peki bu yeterli bir destek mi? Gelin beraber bakalım. Açlık sınırının 13.334 TL’ye yükseldiği dönemde devletin üniversite öğrencilerine sağladığı bu destek 1250 TL. Şaka gibi ancak güldürmüyor. Üstelik bu gülünç desteğin bir kısmı da barınma ücretine gidiyor. Basit bir hesaplama yapalım. 1250 TL’nin 405 TL’si devlet yurduna, yani barınma ihtiyacına gidiyor, kalan ise 847 TL. 150’si yol ücretine gittiğinde kalan 697 TL. Hatırlatmak isterim ki açlık sınırı 13.334 TL.

Gençlerin insanca yaşama hakkı böyle alınıyor ellerinden. Onca zorluk çekip, hayallerinin peşinden gidip, belki hayallerindeki üniversitenin kapısından giren genç, o kapının ölümüne kadar yol açacağını ne yazık ki bilemiyor. Onca çabası, düşleri, umutları ellerinden alınıyor. O kadar kötü bir buhrana giriyor ki sonucu intihar dahi olabiliyor.

ÖLÜME SEBEP OLMAK DA BİR SUÇTUR!

Ceza kanununca cinayete azmettirmenin de suç olduğu kabul edilmiştir. Peki bu intiharlara azmettirenler neden en ufak bir ceza almıyor ya da vicdani rahatsızlık duymuyor? Peki bunları görüp duyanlar neden susuyor? Ateşin yakması için düşmesine gerek yok. Bir genç, insanca yaşayamadığı hatta geçinemediği için canına kıyıyor. Hem de bu ekonomik sıkıntılar; gezip eğlenememesi onun suçu değilken. Gençlere yoksulluk ve ölümü reva görenlerin yanına kalmamalı. Buna sessiz kalmamalıyız, bizi ya da bir yakınımızı bulmasını beklememeliyiz. Peki ne yapabiliriz? Bunun sebeplerini ve suçlularını bilmek, farkında olmak ve bu farkındalığı yaymak bile büyük bir adımdır. Gençlerin hayallerinin, geleceklerinin ellerinden kayıp gitmesine sessiz kalmayalım, zira bu sessizlik sadece bundan çıkarı olanların işine yarıyor.