Tükeniyoruz
Bir lokma yemek yiyemeden kilometrelerce yol alıp karınca ordusu misali dolu otobüslere binmek için fırsat kolluyoruz, sabah binsek akşam yürüyerek dönüyoruz.
Fotoğraf: Pixabay
Meslek lisesi öğrencisi
Sincan/Ankara
Tükeniyoruz. Her gün biraz biraz tükeniyoruz. Tükeniyoruz çünkü hiçbir umudumuz yok. Yarın için, ilerisi için, geleceğimiz için bir hedefimiz yok. Sadece günü geçirmeye bakıyoruz. Sabahın erken saatlerinde buz gibi soğukta, beş para etmez insanların ve onların çocuklarının sırtlarındaki fiyakalı montlara bakarak, kendi üstümüzdeki büyük çocuktan küçük çocuğa geçen emektar ve ısıtmayan montlarla sokaklara dökülüyoruz. Bir lokma yemek yiyemeden kilometrelerce yol alıp karınca ordusu misali dolu otobüslere binmek için fırsat kolluyoruz, sabah binsek akşam yürüyerek dönüyoruz.
GÜNÜ AÇ BAŞLAYIP AÇ BİTİRMEK
Beslenmemizin de bundan aşağı kalır yanı yok. Sabah erken kalkıp yol aldığımız için kahvaltı yapmaya vaktimiz olmuyor. Daha erken yatıp daha erken kalksak bile sağlıklı bir uyku uyuyamıyoruz. Çoğumuz erken kalkmadığı için değil evimizde yiyecek erzakının kısıtlı olmasından ötürü güne aç başlıyoruz. Okulda yiyelim desek kantin fiyatları dolarla yarışıyor. Bazı kantinciler hakkı olan zammın üstünde fiyatlarla satış yapıyor. Gençlerin cebindeki üç kuruş parayı sağma derdindeler.
Ne kadar çok şikayet ediyoruz değil mi? Çok nazlıyız değil mi? Bir de bu çeşit insanlar var. Biz gençlerden bunlara şükretmemizi isteyen, geneli ihtiyarlar. Bu anlattıklarım aile evinde yaşayan öğrenci kardeşlerimin sorunları. Bir de ailesinden uzakta okuyan veya okumak zorunda kalan öğrencilerin sorunları var. Yurt bulamayan, kümes gibi eve servet denecek kadar çok kira ödeyen, yemekhane kartında bir lirası olduğu için intihar eden, kitap alacak parası olmadığı için okulu bırakıp eve dönen ve birçoğu... Soruyorum sizlere neden değiştiremiyoruz? Neden göremiyoruz? Sorunumuz ne, korku mu umutsuzluk mu? Bu durumlar neden sizleri rahatsız etmiyor? Lütfen bu sorularımı bir düşünün. Benim sizlere sorularım bunlar, ben de bu soruları tekrar kendi gözümden bir sonraki yazımda yanıtlayacağım.** Anlatmak istediklerimin kalanını da böyle anlatmış olacağım. Buraya kadar okuyup bana hak verdiyseniz teşekkürlerimi sunuyorum.
