Şiir: Yan yana omuz omuza verirsen değişecek bütün dünya

İzmir’den okur mektup

Ve ne zaman ki anladın;

Artık mümkün olmayacağını böyle yaşamanın,

Dişe dişe kora kor direniyorsun şimdi.

Ve daha da direneceksin.

Ve tutup omuzladıkça kavgayı,

Dost kim düşman kim öğreniyorsun şimdi,

Ve daha da öğreneceksin.

Çok gördüler sana,

Muhannete muhtaç olmadan insanca yaşamayı değil mi?

Ekmeği pişirirken doymayı

Kumaşı dokurken giymeyi çok gördüler.

Ağız dolusu gülmeyi,

Gözün arkada kalmadan ölmeyi çok gördüler.

İstediler ki hep

Yarı aç yarı tok kalasın

İstediler ki hep

Kapılarında dilenci

Kapılarında köle olasın.

Pamuktaki, tezgahtaki kardeşim!

Şu çarkları döndüren

Bütün yaşama can veren kardeşim!

Sen bilirsin sen!

Sen bilince değişecek kaderin.

Kardeşine el olmaktan

Düşmanına kul olmaktan sen bilince kurtulacaksın.

Başka kimse değil

Ağa, paşa, bey, patron hiç değil

BİR TEK SEN bilirsen

Yan yana omuz omuza verirsen değişecek bütün dünya.

İllaki ve mutlak değişecek.