Godfather: Sermayenin Gizli Silahı

Memduh BİLGİLİ

Ceren DAYIOĞLU

ODTÜ

Mafya denince devletten azade kaçakçılık, uyuşturucu, kara para, fuhuş işleriyle sermaye büyüten illegal bir yapı düşünüyoruz. Dolayısıyla bu gruplar yakalanıp devlet kurumlarından temizlendiklerinde adalet sağlanmış oluyor. Oysa madalyonun arka yüzünde devlet, sermaye, mafya üçgeni, kapitalist sistemin ekonomik ilişkilerinin bir gerekliliği olarak karşımıza çıkıyor. Çünkü küresel ekonomi yalnızca gıda, inşaat gibi sektörlerden ibaret değil. “Hukuk” devletlerinin maşaları olan mafya, gelişmekte olan ülkelerin iş insanları olarak karşımıza çıkıyor ve bu baronlar bugünün ekonomisinde uyuşturucu ve fuhuş gibi astronomik karlar elde edebilecekleri “cıs” işlere bulaşmaktan geri durmuyorlar. Fuhuş, tefecilik, yasa dışı kumar ve hacking gibi hayatın her noktasına temas eden suçların faillerine bakınca geniş bir mafya ağı içinde boğuluyoruz. Bu yasa dışı operasyonların örgütleyicileri mafyalar, ekonomide yer tutmuş, haraç ve tefecilik üzerinden gelir elde eden yapılar olarak tanımlanabilir. Gizli kapılar ardında bürokratlarla iş tutan mafyatik yapılar, gerek güçlerini kullanarak bürokratlara karşı şantaj rüşvet yollarını kullanıp onları saf dışı bırakıyor gerek legal yollarla mafya kimliği arka planda olarak kapitalist ekonomilerin “tüzel” kişilikleri olarak piyasalarda güçlü pozisyonlar elde ediyorlar. Peki niye mafyalar devletler ile ilişki kuruyorlar?

MAFYA NASIL ÇIKTI BAŞIMIZA?

Antik çağdan kapitalizme, piyasanın ve kendi organlarının güvenliğini sağlamak için kolluk kuvvetleri olan devlet, rekabette ayakta kalmak için mafya gibi alternatif bir aygıta ihtiyaç duymuştur. Ancak burjuva devletler, halkın kendisi karşısındaki hareketliliğini bastırmak için gerekli gördükleri ve tarih yazımında kayıtlara geçmesinden tedirgin oldukları operasyonları gerçekleştirmek istediklerinden mafyaları kullanmışlardır. Böylece devletlerin açıktan yapamayacağı casusluk, katliam, insan kaçırma ve işkence faaliyetleri; bunları bir biçimde örtülü yapacak organizasyonlarla giderilmiş oluyor. Emekçilerin devletin zorbalığını gördüğünde devletin meşruiyetini sorgulayacağından tedirgin olan burjuvazinin sözcüsü yöneticiler, her daim mafya bağlantılarını gizlemeye çalıştılar. Yakın dönemde ise bu insanlar bizzat devlet davetiyle kentlere indirilip pis işlerin maşası olarak görevlendirildi. Alaattin Çakıcı’dan Ogün Samast’a her alanda etkinliğini artırmak isteyen tek adam iktidarı sokaklarda kol gezmek için elinden geleni yapıyor.

Devletle iş tutan tetikçiler, devletin istifade etmek istediği sektörlerin idaresi için kentler ortaya çıktığındandır aramızdalar. Torba tutan çocuklardan arabalara el eden kadınlara dek bu tablodan kâr elde etmek adına çürümenin önde gelen aktörlerinden mafyalar, birçok sektörden gelir elde ediyor. Ülkeye “vape” getirten mafya aynı zamanda Ankara’da fatura kesmeyen bir bar işletmecisi; haraç hasılatlarıyla Kızılay’daki pavyonlara led döşüyor. Aslında eğlenmek isterken güvende hissetmiyor, kafamıza bira şişesi yiyeceğimiz tartışmalardan korkuyorsak sebebi kapitalizmin-devletin “gayriresmi kolluk kuvvetleri.”

KAYIT DIŞI EKONOMİNİN BEKÇİLERİ

Kara para global ekonominin yaklaşık yüzde yedisini oluşturuyor.* Bu paralar meşru finans kuruluşlarının harcamaları gibi gösterilerek mali sisteme sokularak aklanıyor. Dilan Polat’ın güzellik merkezi zinciri oluşturarak uyarıcı madde imal etmekten kazandıkları kayıt dışı parayı aklaması, Denizbank Şube müdürü Seçil Erzan’ın 2011’de borsada 1 milyon TL batması üzerine Denizbank üzerinden ciddi kâr getirecek bir fon oluşturulduğu yalanıyla Fatih Terim ve bazı Galatasaraylı futbolculardan fona para toplayarak dolandırması, sosyal medya fenomeni Eylül Öztürk’ün mal varlığına el konulması sistemin güncel örnekleri. Kayıt dışı ekonomi sadece güzellik merkezleri ve eğlence sektörü üzerinde dönmekle kalmıyor, büyük balıklar aslında “Komünizmle Mücadele Derneği” kadrolarından gelen Sedat Peker’den Alaattin Çakıcı’ya ekseri ülkücü camiadan çıkıyor ve önümüzdeki tablo mafyatik yapılanmaların kapitalist devletlerle olan ilişkisini net biçimde gösteriyor.

Özelleştirmeler, siber saldırılar, boş kâğıda imzalar, limanlardan jetlere yetiştirilen paketler ve nicesi bu ağların gücünü açıklıyor. Bütün bu ilişkilere baktığımızda görüyoruz ki mafyalar, aslında, toplam dünya ekonomisini büyüterek ve emek sömürüsünün kölelikle iç içe geçtiği fuhuş, kaçakçılık gibi sektörleri ayakta tutarak kapitalizmi güçlendirir. Kapitalizm olan yerde mafya vardır çünkü kamuoyu ve hukukun engellerine takılan devlet ve sermayedarlar, vergilendirilmiş ve insan onurunu zedelemeyen sektörlerle yetinemiyorlar. Devletin tekelleştirmek istediği bir işletmenin olduğu bir sektörde bir mafya çetesi, bir gece ne hikmetse rakip fabrikayı kundaklamaya azmettiriliyor. Tek gecede oynayan kurlardan boğaya giren hisselere tüm ekonomik gelişmeler bile isteye alınılan kararlar.

Bu noktada küresel kapitalizm, gelişmekte olan ülkelerde seri ve zorba bir emek sömürüsünü temellendirmek adına sermayenin gayriresmi kolluk gücü olan mafyaları yaratmak ve onları koruyup kollamak zorunda kalıyor. Olası “güvenlik” tehditlerine “hukuk” devleti aracılığı ile yanıt vermekte güçlük çekerken borsada kötü gidişatı ve aradan sıyrılan rekabetçi şirketleri törpülemenin kestirme yolu olarak hukukla uğraşmaktansa adamları yollayıp işini görüyor. Mafyaların da güvenilmez insanlar olduğunun farkında olan sermayedarlar, kendi ekonomisinin beyni olan gelişmiş ülkelerden mafyaları uzak tutarak baş ağrıtmamayı tercih ediyor. İtalya’nın Libya’daki fabrikalarının gardiyanları da oranın vatandaşları. Tüm ekonomik yapı baştan inşa edilmeden ne sermayedar sınıfından ne de sermayenin eli mafyalardan kurtulamayız. Temiz para diye sayıklayan yapan iş insanları bu ağlara karşı üç maymunu oynuyorlar ki klasörlerinde sakladıkları A4’leri aklımıza getirmeyelim.

* https://teoriveeylem.net/tr/2023/03/27/devlet-ve-mafya/