Depremin ardından kalan
Depremden sonra farklı dünyalardan çok güzel insanlarla tanıştım. Onlarla tanışmasam belki bugün hem psikolojik hem maddi olarak böyle toparlayamazdım, belki okuluma devam edemezdim.
Fotoğraf: Dilek Omaklılar/Evrensel
Erciyes Üniversitesi Öğrencisi
Kayseri
Ben depremi Adıyaman’da yaşadım. Çok da büyük kayıplar verdim manevi ve maddi olarak. Ailemi, evimi, işyerimizi kaybettik. Bambaşka bir şehirde (Kayseri’de) babaannemlerle bambaşka bir hayat kurduk. Hayatımız boyunca ilk kez kiracı olduk. Eskiden kiracıları varken şu an o konuma düştüler onlar da. Hala evde eksik olan bazı eşyalar, evin küçüklüğünden kolilerde kalan kıyafetler babaannemin ve benim gururuma dokunur.
Ben kendi adıma depremden sonra farklı dünyalardan çok güzel insanlarla tanıştım. Onlarla tanışmasam belki bugün hem psikolojik hem maddi olarak böyle toparlayamazdım, belki okuluma devam edemezdim. Hala fırsat eşitsizliğinden hayatın herkese adil davranmamasından sebep bazı durumlarda zorlanmama rağmen duraksamamaya çalışıyorum. Böyle bir sosyal hayat yapısı içerisinde devletin bana, bizlere sahip çıkmaması ayrıca üzücü bir şey.
6 Şubat on binlerce insanın hayatının kırılma veya son noktası oldu. Bazıları o tarihte takılı kaldı, bazıları hiçbir şey olmamış gibi devam etti. Benim gibiler de o günlerin bilinci ve hayrıyla yaşamına farklı bir şekilde devam ediyor.
