Eski AP Milletvekili Pflüger: Görülmemiş silahlanma yarışının hedefi Rusya ve Çin

Yücel ÖZDEMİR
Alev BAHADIR
Köln

Almanya Militarizasyon Bilgi Merkezi (IMI) Yönetim Kurulu Üyesi ve Eski Avrupa Parlamentosu Milletvekili, barış aktivisti ve Siyaset Bilimci Tobias Pflüger ile Almanya’nın silahlanma politikasını konuştuk.

Almanya NATO’nun yüzde 2 hedefine ulaştı. Artık uluslararası silahlanma yarışında “savaşa hazır” mı? Almanya Rusya ile açık çatışmaya girecek mi?

Bu bütçeyle federal hükümet ilk kez yüzde 2 hedefine ulaştı. Bunun, gayrisafi yurt içi hasılanın yüzde 2’sinin askeri ürünlere harcandığı anlamına geldiğini bir kez daha anlamalıyız. Bu, Alman ordusu ve  Avrupa Birliği için militarizasyonun finansmanı anlamına geliyor. Bu bütçe üç alana ayrıldı: Birincisi, “normal” savunma bütçesi. Bir de 100 milyar avroluk özel fon var ki, bu aslında 100 milyar avroluk borç anlamına geliyor. Ve bir de Avrupa Birliği’nde, mühimmat finansmanı ve “AB’de barış” adına ayrılan bölüm var. Bu şekilde hükümet, ülkenin Avrupa Birliği’nin askeri açıdan en güçlü ülkesi olmasını sağlıyor. Bu da Almanya’yı Fransa ve İngiltere ile aşağı yukarı aynı seviyeye getiriyor. İkisi de muazzam bir şekilde gelişiyor. Genel anlamda uzun yıllardır ulaşılamayan bir seviyeye ulaşıldı.

Nükleer silahlar hariç... Fransa ve İngiltere nükleer silah konusunda Avrupa’da lider durumdaydılar. Nükleer silahlar Almanya’da da gündeme gelebilir mi?

Tartışma zaten sürüyor. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra federal hükümet nükleer silahlardan vazgeçti. Bu yönetmeliğin değişmesi ya da örneğin Fransa ile birlikte AB için nükleer silahların temini tarihi bir dönüm noktası olacaktır.

Şu anda ABD’ye ait nükleer silahlar Almanya’da depolanıyor ve Alman ordusu uçaklarıyla uçuyor. Buna “nükleer katılım” deniyor. Bu amaçla şu anda en pahalı proje olarak F-35 savaş uçakları satın alınıyor. Bağımsız nükleer silahlanma konusunda adım atılıp atılmayacağını bilmiyorum. Ama halihazırda da ‘nükleer katılım’ adı altında NATO’nun nükleer silah politikası destekleniyor.

2024 bütçesi rekor bir silahlanma bütçesini öngörüyor ve şimdi 300 milyar avroluk özel bir fon da devreye girmiş durumda. Bu özel fon halkı nasıl etkileyecek?

Özellikle CDU/CSU (Hıristiyan Demokratlar) ve Yeşiller’den, aynı zamanda Hür Demokrat Parti (FDP) veya bazı durumlarda Sosyal Demokrat Parti (SPD) gibi diğer partilerden de yeni bir özel fon, yani yeni bir borç fonu oluşturulması yönünde talep geliyor. Bunun gerçekleşme ihtimalinin çok yüksek olduğunu düşünüyorum. Aynı zamanda, mevcut bütçe zaten sosyal alanlarda kesintilere yol açtı. Anayasa Mahkemesinin kararına göre, bir dizi kesintiyle sosyal alanlara ayrılan kaynaklarda ciddi bir tasarrufa gidildi.

O kadar açık ki şöyle denebilir: Özel fon üzerinden, ki bu bir borçlanma olduğu için kamu hizmetlerinde kesintiler oluyor. Etkileri aslında açık. Ne yazık ki buna karşı nispeten az tepki var. Bazı sosyal ve ekonomik haklardaki kesintilere karşı elbette protestolar var. Ancak bunlar askeri alandaki harcamalarla ilişkilendirilmiyor henüz. Yani çiftçiler tabelalarının üzerine kesinlikle şunu yazabilirler: “Silahlanmaya yatırım yaptığınız için tarımı ve dizeli kesiyoruz” ama bunu yapmayacaklar. Bağlantı kurulmadı. Özellikle emeklilik vb. alana baktığınızda sosyal kesintilerin beraberinde getirdiği son derece vahim bir gelişmeyi görebilirsiniz.

GÖRÜLMEMİŞ ÖLÇEKTE BİR SİLAHLANMA YARIŞI

Başbakan yeni bir Rheinmetall silah fabrikasının temelini attı. Almanya böylece askeri bağımsızlığının temelini mi atıyor?

Tüm bu politikanın amacı elbette Almanya’nın Avrupa Birliği ve NATO içerisinde bağımsız bir askeri güç haline gelmesi. Bütün bunların amacı ve hedefi elbette küresel siyasette merkezi bir rol oynamak. Gelişme ölümcül çünkü daha önce görülmemiş ölçekte bir silahlanma yarışına girmek anlamına geliyor. Ve Rheinmetall’e yapılan bu ziyaret, Scholz şu cümleyi söylediği için özel bir anlam taşıyor: “Barış zamanlarında yaşamıyoruz.” Bu, savaş zamanlarında yaşandığı ve ordunun “savaşa hazır” bir ordu haline getirilmesinin istendiği algısı yaratılmak istendiğini gösteriyor. Bu aynı zamanda insanların, şu anda olduğu gibi silah ve mühimmat finansmanı yoluyla sadece dolaylı olarak değil, aynı zamanda doğrudan savaş yürütmeye de hazırlandıklarını gösteriyor. Bu muazzam bütçe ve kaynak artırımı ile oluşturulabilir. Bu anlamda ciddi bir değişim yaşanıyor. Federal cumhuriyetin bir bütün olarak savaşa hazırlandığı söylenebilir. Bütçe bunun için temel finansmandır. Aynı zamanda hukuksal olarak da ciddi hazırlıklar var. Örneğin zorunlu askerlik ve askerlik hizmetine ilişkin tartışma yeniden gündeme geliyor ve ordunun reklamları artıyor. Toplum bir bütün olarak savaşa hazır olacak şekilde eğitiliyor.

NATO ‘SON UKRAYNA ASKERİNE KADAR’ RUSYA’YA KARŞI SAVAŞIYOR

Peki kime karşı? Bir de gelecekte askeri yığınak nasıl gelişecek? ABD’nin gelecek yıl Ukrayna savaşından çekilmesi ve savaşın AB devletlerinin, özellikle de Almanya’nın “işi” haline gelmesi senaryosunu ne kadar gerçekçi buluyorsunuz?

Gelişmeler öyle ilerleyecek ki, elbette bu silahlanma konusunda küresel siyasi emeller de ortaya çıkacak. Jeopolitik olarak, AB bölgesindeki hükümet karargahında ABD, “Güvenilmeyen asker” olarak sınıflandırılıyor. Trump’ın yeniden başkan olup olmayacağını bilmiyoruz. Bu yüzden NATO ve Avrupa Birliği ile dünyaya hakim olmak için askeri açıdan ihtiyaç duyulan adımlar atılmak isteniyor. Bu, silahlanmanın yeni bir boyuta getirilmesi için önemli bir noktadır. Hedef açıkça Rusya. Bu artık inkar edilmiyor. Yeni savunma politikasına ilişkin beyanlar bunu açıkça ortaya koyuyor. Rusya’ya karşı ama parantez içinde Çin’e karşı askeri olarak her zaman hazırlar. Manevralarda ve tatbikatlarda da görebileceğiniz gibi artık “savunma” değil, saldırı planları da söz konusu. Yani son yıllara göre farklı bir yapısal hazırlık var.

Şu anda NATO ve AB ülkeleri Ukrayna’yı finanse ederek Rusya ile dolaylı bir savaş yürütüyorlar. Rusya’nın uluslararası hukuku ihlal ederek Ukrayna’ya saldırmasının ardından Ukrayna tarafı için hayati önem taşıyan silah desteği var. Aslında NATO şu anda bir vekalet savaşı yürütüyor. Alaycı bir ifadeyle NATO devletlerinin son Ukrayna askerine kadar Rusya’ya karşı savaştığı söylenebilir. Bu savaşın uzun yıllar bu şekilde devam etmesi mümkündür. Şu anda müzakerelerin sonuna gelindiği yönünde bir işaret yok. Güya “askeri çözüme” güveniyorlar. Rusya’ya yönelik yaptırımlara gelince, bu yaptırımlarla Rusya’ya ekonomik açıdan diz çöktürme amacına ulaşılamadı. Rusya ekonomik olarak kendisini özellikle Çin’e ve diğer ülkelere doğru yeniden yönlendirdi. Bir bakıma şu anda yaşanan bir ekonomik savaştır da. İlginç olan Almanya’da ekonominin savaş ekonomisine doğru dönüşmesi. Tüm üretim bu alana odaklanmaya başladı.

Paskalya yürüyüşleri yaklaşıyor, militaristleşmenin arttığını görüyoruz. Barış Hareketi ne yapmalı?

Barış Hareketi olarak bizim yapmamız gereken, bu silahlanma politikasına karşı net bir pozisyon almak ve sendikaların ve diğer toplumsal muhalefetin silahlanmaya karşı pozisyon almasını desteklemektir. Barış Hareketi, bu silahlanma hamlesini ve toplumun savaşa yedeklenmesini protesto ve teşhir etmek için Paskalya’da sokaklarda olacak. Evet Barış Hareketi henüz güçlü değil ama fark ediliyor. Savaşa karşı tavır almak ve savaş karşıtı tutumu sokaklara taşımak bugün daha da önemli hale gelmiştir. Savaş ve silahlanma politikalarına hız verildiği zamanlarda ihtiyacımız olan şeyin antimilitarizmin de ivme kazanması gerektiği olduğu açıktır.