Bozkırda bir vaha: “Emanet”

Alper KAYA

Birkaç ay önce vizyona giren ve oyunculuklarının tutukluğu, senaryosunun tutarsızlığı ve aksiyon sahnelerinin yetersizliğiyle ülke sinemamızda aksiyon türüne dair umutlarımızı körelten “Alya” filminden sonra bu kadar kısa sürede terazinin ibresini döndürebilen bir yapımın karşımıza çıkması, “Emanet”teki tabirle ‘adeta bozkırda bir vaha!’

Tahmin edebileceğiniz üzere Ali İlhan’ın yönettiği, Haluk Özenç’in ise senaryosunu yazdığı “Emanet” filminden bahsediyorum. Oyuncu kadrosunda Mustafa Üstündağ, Tuvana Türkay, Kenan Ciniviz, Buğra Soykan Kişioğlu, Turgay Tanülkü, Gürgen Öz, Yağmur Uzunoğlu, Ayşen Nergis Baca ve Levent Sülün gibi isimlerin yer aldığı film, bu hafta sonu itibarıyla 120’yi aşkın salonda vizyona girdi.

KATMANLI HİKAYESİNİ KURGU BAŞARISIYLA SÜSLÜYOR

Film, ülkemizde özellikle aksiyon sinemasında çok da aşina olamadığımız kadar derinlikli bir kurgu yapısına sahip. Daha ilk sahnelerinden karşımıza bir ‘Western’den fırlamış gibi otoyolun ortasında dolanıp duran bir çalının çıkması, bir düello filmi izleyeceğimize bizi fazlasıyla ikna ediyor. Bu iknanın ardından ise özellikle kurgu başarısı olarak nitelendirebileceğimiz sekanslarıyla filmdeki hiçbir şeyin tesadüfen seçilmediğini bize anlatmaya başlıyor.

Nitekim, hikayesinin de tesadüfe yer bırakmayacak kadar özenli biçimde katmanlarla ilerlemesi senaryonun titizlikle çalışıldığını gösteriyor. Her şey bir yana, karakterlerin dram dinamiğini kuvvetlendirecek şekilde tasarlanmış olması filmin inandırıcılık açısından bizi bozkırın ortasındaki bir tamirhanenin ütopikliğini sorgulamadan seyir keyfini çıkarmaya davet ediyor. Alkolik gelin, evden atılmış koca, köşeyi dönme umudu taşıyan zeki oğul, geçmişi muammalarla örülü bir baba ve evde babasını bekleyen küçük kız gibi figürlerin yanı sıra hikaye ilerledikçe karşımıza çıkan meçhul kuzen ve 20 yıl boyunca tek bir otel sahibi olup 2002’den sonra 17 otele sahip olan mafya babası karakterleri oldukça inandırıcı tasarlanmış. Oyuncuların da bu karakterlere inandıkları, performanslarıyla aşikar. Tamirci Orhan karakteriyle başroldeki Mustafa Üstündağ’ın kariyerinin en iyi oyunculuğu olduğunu çok rahat biçimde söyleyebilmemizin yanı sıra Tuvana Türkay, Gürgen Öz ve Turgay Tanülkü başta olmak üzere herkesin aksamayan oyunculuklarla ona eşlik ettiğini de ifade etmek gerekir.

DOZUNDA AKSİYON, DOZUNDA DRAM

Hibrit tasarlanan filmlerin en büyük sıkıntısı, belli bir türe ağırlık verirken taşıdığını iddia ettikleri diğer tür / türlerin dinamizmini ıskalamak. “Emanet”, bu tuzağa da düşmüyor. Ortalarına kadar başarıyla sürdürdüğü gizemli anlatısını, yer yer gerilim tınısıyla süsleyerek ikinci yarısından itibaren hem dramı hem de aksiyonu üst seviyeye çıkarmayı başarıyor. Tam da bu noktada, aksiyon yönetmeni Burhan Kocataş ile aksiyon koordinatörü Miraç Çon’un yanı sıra aksiyon ekibi de gerçek bir takdiri hak ediyor. Daracık bir tamirhanede çekilen başarılı çatışma sahnesinin yanı sıra açık alanda çekilen araba içi / dışı aksiyonlarıyla da türün hakkını vermişler.

Dram ise, senaryonun gücünde saklı. Aile çatışmasını önce birden fazla çekirdek ailenin yaşadığı, ardından dışarıdaki ailelerin yaşadığı aile içi problemlerle verirken; en sonunda bu problemlerin bir düğüm haline dönüşerek usta işi bir hamleyle düğümün çözülmesini sağlıyor.

Bütün bunları yaparken renk tasarımından ses kurgusuna, görüntü yönetmenliğinden ‘after credit’ sahne gibi sürprizlere kadar sinemanın neredeyse bütün enstrümanlarını başarıyla icra ederek sahneden ayrılıyor.

Ne zamana kadar? 

Belki bir ocakbaşında karşımıza çıkacak, baharatı tam kıvamında olan bir diğer “Emanet”e kadar.