Şehre yeni gelen bir emekçinin izlenimleri: Nehir ve göl var, yurttaş faydalanamıyor

Eğitim emekçisi
Adana

İstanbul’dan 5 ay önce Adana’ya ilk atamayla gelmiş bir kadın öğretmenim. Eşim işi dolayısıyla İstanbul’da kaldı. 3 çocuğumla Çukurova’da yaşıyoruz. Bu süreçte annem de bana destek olmak için yanıma geldi ve bizle yaşıyor. Benim bu şehirle ilgili gözlemim, başka ellerde çok güzel bir şehir olarak planlanabilecekken vizyonsuz yöneticilerin elinde ziyan olmuş olması. Doğal güzellikleriyle, engebesiz oluşuyla, içinden geçen nehriyle çok güzel bir şehir ancak ihmal edilen de bir şehir. Bu durum sadece son dönemin eseri değil elbet.

SADECE SU KANALİZASYON HİZMETİ DEĞİL, KÜLTÜREL HİZMETLER DE OLMALI

İlk otobüse binişimde dikkatimi çeken şey durak adlarının olmayışıydı. Nerede ineceğimi söyleyemedim ve anlatamadım. Bu sebeple çok sıkıntı çektim. Burada yaşayanlar için bu büyük bir sorun değil belki ancak dışarıdan gelen birisi için büyük bir sıkıntı. Şehre alışmak ve tanımak için ilk başlarda konser gibi çeşitli etkinlikler aradık. Maalesef yeterli sayıda ve ulaşılabilir etkinlik göremedik. Halk konserleriyle ilgili duyduğumuz endişe güvenliğin yeterli olmayışıydı. Çocuklarımla birlikte gidebileceğim bir etkinlik maalesef yok. Olanlar da paralı ve çok pahalı. Çocukların yararlanacağı kurslar, müzik, karikatür, resim gibi etkinlikler varsa da ulaşılabilir değil. Yaşadığımız bölgede kütüphane yok mesela. Benim her seferinde kitap alacak bir bütçem yok. Parklarda bile kitap kulübeleri olmalı ve dileyen alabilmeli. Sinema biletleri inanılmaz pahalı. Neden belediye sinemayı halka taşımıyor? Bedava olsun demiyorum ancak küçük bütçelerle yararlanabilmeliyiz. Yerli ve yabancı bir sürü film var, izleyemiyoruz. Adana bir kültür şehri olabilmeli. Bu ekonomik koşullarda insanların kültüre ayıracak paraları yok, geçim derdindeler ve böyle bir talepleri de olamıyor. Ancak belediye bunu bir ihtiyaç görüp bu boşluğu kapatmalı bence. Belediye halka ulaşılabilir hizmet sağlamalı. Bu sadece su ve kanalizasyon hizmeti olmamalı. Onda bile sıkıntı var.

GÖL VAR, ULAŞIM YOK, GÜVENLİK YOK

Ben her şeyden önce güvenli bir şehirde yaşamak istiyorum. Kadın olarak hava kararmadan eve dönmek zorunda hissediyorum çünkü çok geriliyorum. Okulum Optimum AVM’ye yakın olduğu için bazen çocuklarla buluşup yemek yiyelim diyoruz. Dışarı çıktığımızda hava kararmış oluyor ve biz Akıncılar Metro durağına yalnız yürümekten korkuyoruz. Bir ailenin geçmesini bekliyoruz ve onlardan birlikte yürüyebilir miyiz diye izin istiyoruz. Baraj Gölü’nün tadını çıkarmak istediğimizde de öyle. Göl kenarındaki Menderes Bulvarı’na giden toplu taşıma aracı yok. Aracı olmayanlar Menderes’e nasıl gider ve piknik yapar? Taksi tutup gittik diyelim, dönüş de ayrı bir sorun bizim için. Çevrede taşkınlık yapanları denetleyecek güvenlik de yok.