Körfez’de ve ötesinde Hintli göçmen işçiler

Srishti YADAV*

Büyük bir genç nüfusa sahip bir ülke yeterince istikrarlı, iyi ücretli işler yaratamazsa ne olur? Dünyanın en büyük göçmen gücünü yaratır.

Hindistan dünyanın en büyük göçmen kaynağı. Hint diasporası büyük ve tüm dünyaya yayılmış olsa da, çalışmak için göç eden Hintliler çoğunlukla Körfez’de yoğunlaştı. Hintli göçmen işçilerin yüzde 90’ından fazlası (2017’de yaklaşık 9 milyon) Körfez ülkelerinde, özellikle de Suudi Arabistan Krallığı, BAE, Katar, Kuveyt ve Umman’da bulunuyor. Hindistan’dan yüksek vasıflı işçilerin ABD, İngiltere ve Avrupa’ya göç etme olasılığı daha yüksekken, Körfez ülkeleri Hindistan’dan vasıfsız ve yarı vasıflı işçilerin büyük akışını çekiyor. Son zamanlarda Hintli işçiler İtalya, Tayvan ve İsrail’e de gitmeye başladı. İşçi dövizleri ya da göçmenlerin Hindistan’a geri gönderdikleri para, 2022 yılında 100 milyar ABD doları olacağı tahmin edilen dünyadaki en yüksek para akışı. Bu akış, Hindistan’a doğrudan yabancı yatırım veya sermaye akışından çok daha büyük.

Vasıfsız ve yarı vasıflı işçilerin Körfez’e göçü, petrol fiyatlarındaki artış ve Körfez’deki inşaat patlamasının birleşiminin Hindistan’dan, özellikle de Kerala eyaletinden işçileri çektiği 1970’lerden bu yana devam ediyor. Vasıfsız iş gücünün Körfez’e hareketini düzenlemek için Hindistan hükümeti 18 ülke için bir göç kontrolü (EC) sistemi kurdu. 2015 ve 2023 yılları arasında 4 milyondan fazla işçiye Hindistan hükümeti tarafından EC verildi. Ancak bu sadece düşük vasıflı işçilerin yasal göçünü yansıtıyor ve yasa dışı göçün yaygın olduğu biliniyor.

KADIN GÖÇMENLERİN SAYISI DA ARTIYOR

Son yıllarda Uttar Pradesh ve Bihar eyaletleri, güneydeki Kerala ve Tamil Nadu eyaletlerini geçerek Körfez için en büyük göçmen iş gücü kaynaklarına dönüştü. Dubai’de iş çoğunlukla inşaat, imalat teknisyenleri ve konaklama sektörlerinde. Örneğin, Hintli işçiler Katar’da FIFA 2022 için bazı maçlara ev sahipliği yapan Al Bayt stadyumunun inşasına yardımcı oldu. Suudi Arabistan’da Hindistan’dan gelen ev işçilerine de büyük bir talep var. Göçmen işçilerin çoğu erkek olmakla birlikte, kadın göçmenlerin sayısı da artıyor. Kadınlar hemşire, ev işçisi olarak ve konaklama sektöründe çalışıyor. Ucuz göçmen iş gücünün hedef ülkeler için faydaları açık. Tipik olarak bu ülkeler nüfusun yaşlandığı ve/veya iş gücü açığının olduğu ülkeler. Daha açık bir ifadeyle, yerel nüfusun teklif edilen ücret oranlarında yapmak istemeyeceği işler için işçiler getiriliyor.

Göçmenler, işçiler ve işe alan şirketler arasında aracı görevi gören acenteler vasıtasıyla işe alınıyor. Bu süreç belirsiz olabiliyor ve işçileri sömürüye maruz bırakıyor. İş vaadinde bulunup avans alan ve sonra ortadan kaybolan aracılar tarafından kandırılan işçilerin sayısız örneği var. Hükümet, işe alım acentelerinin sertifikalandırılması yoluyla bu süreci düzenlemeye çalıştı. İşçiler varış ülkesine ulaştığında sömürü devam ediyor. Göçmenler olarak işçilerin daha iyi ücret veya çalışma koşulları talep etmek için pazarlık gücü düşük. Aslında, Hindistan hükümeti göçmenlere yönelik yönlendirmelerinde, varış ülkesinde grevlere katılmamalarını açıkça tavsiye ediyor.

EN FAZLA ŞİKAYET KUVEYT’TE YAPILDI

Körfez ülkelerindeki Hintli göçmen işçiler günde ortalama bir iş şikayetinde bulunuyor. 2019-2023 yılları arasında BAE, Suudi Arabistan, Umman, Bahreyn, Kuveyt ve Katar’daki Hindistan büyükelçiliklerine yapılan toplam iş şikayeti sayısı 48 bin 95 olup, en fazla şikayet Kuveyt’te yapıldı. Sorunlar ücretlerin ödenmemesinden, iş yerindeki sağlık ve güvenlik eksikliklerine ve işçilerin fiziksel ve ruhsal istismarına kadar uzanıyor. En büyük sorunlardan biri de ülkelerine geri dönüşle ilgili. İşverenlerin işçilerin belgelerini ve pasaportlarını saklaması ve işçilerin işten ayrılmalarını ve istedikleri zaman evlerine dönmelerini engellemesi Körfez’deki göçmen işçiler için yaygın bir uygulama. İşçinin özgürlüğünü ve hareket kabiliyetini kısıtlayan bu uygulama tam bir modern kölelik.

Hintli işçiler için, sürecin içerdiği güvencesizliğe rağmen, ücret farklılıkları nedeniyle göç cazip bir seçenek. Hindistan ekonomisi son 30 yıldır yüksek oranlarda büyüyor, ancak bu büyüme yeterince iyi ücretli, düzenli istihdam yaratmadı. Hizmet sektöründeki patlama, çok az sayıda istikrarlı, yüksek ücretli iş sağladı ve bu işlere giriş için eğitim ve bağlantılar gibi engeller çok yüksek. Çoğu insan için, iş gücünün yüzde 75’inden fazlası için, iş düzenli ve maaşlı değil. Ya günlük ücret esasına göre ya da kısa vadeli sözleşmelere dayalı olarak ya da serbest meslek olarak çalışıyorlar. Bu tür işlerin tamamı düzensiz ve işçiler iş kanunları veya diğer düzenlemelerle korunmuyor.

ÜCRET FARKI ÇOK BÜYÜK

Hindistan’daki en büyük istihdam kaynağı aslında inşaat sektörü oldu. Aynı inşaat işi, kısmen sıkı iş gücü piyasaları ve kısmen de Hint rupisinin zayıf konumu nedeniyle diğer ülkelerde çok daha yüksek ücretlerle yapılıyor. Örneğin Hindistan’ın Uttar Pradesh eyaletinde bir inşaat işçisi günde 500 ila 900 Rupi kazanıyor. Tüm ay boyunca iş bulduklarını varsayarsak (Ki bu nadirdir), gelirleri aylık 15 bin-27 bin Rupi (180-324 ABD doları) olur. Karşılaştırmak gerekirse, NPR’nin raporunda Uttar Pradesh’teki bir işçi İsrail’de çalışmak için ayda 1600 dolar teklif edildiğini bildirmişti. Ücretler arasındaki büyük fark, işçilerin göçün zorluklarını göze almaları için yeterli motivasyon. Bu, Hindistan devletinin halkı için geçim fırsatları yaratmadaki başarısızlığından başka bir şey değil.

* Hindistan’ın Bangalore eyaletindeki Azim Premji Üniversitesinde İktisat Bölümünde Yardımcı Doçent