Seçim sonrası Yenimahalle’den notlar

Arben ÇITAK

Yenimahalle/Ankara

31 Mart seçimleri ve sonrasında Van’da halkın seçtiği belediye başkanının yerine kayyum atama girişimi ülkenin dört bir yanında yapılan hemen her muhabbetin merkezine yerleşmiş durumda. Biz de seçimin ve akabindeki hukuksuzluğun seslerinin Yenimahalle’deki gençler arasında nasıl yankılandığını yansıtabilmek ve buraları değerlendirmek adına bu yazıyı kaleme alıyoruz.

Liseli gençliğin büyük bir bölümünde sadece seçime giden süreçte canlanan siyasete ilginin, seçimin üzerinden çok geçmemesine karşın şimdiden sönmeye başladığını görüyoruz. Yine de gençlerin genel durumuna bakarsak büyük çoğunluğunda seçim sonuçları karşısında bir memnuniyet havası hâkim. Yıllardır bunu beklediklerini söylüyorlar ve en sonunda genel seçim yenilgisiyle “nihai çözüme” varacak olan, AKP’nin çözülme sürecinin başladığını düşünüyorlar. Yeni siyasal konjonktüre baktıklarında var olan sorunlarının ne kadarının çözüleceğini düşündüklerini sorduğumuzda “Bilmiyorum daha iyi olur herhalde” gibi belli belirsiz, kendilerinin de öncesinde bu konuyu düşünmemiş olduklarının anlaşılır olduğu cevaplar alıyoruz. Kimi gençlerden de “Ancak sesimizi çıkartırsak, isyan edersek bir şeyler değişir” biçiminde cevaplar aldık. Ama bu da kafalarda somutlanmayan ve bahsedilen isyanın kendiliğinden oluşmasının beklendiği bir tahayyülün ötesine geçemiyor.

GENÇLERDEN VAN’A DAİR FARKLI DÜŞÜNCELER

Van’daki kayyum atanma girişimini gündem ettiğimizde konuyu duyan gençlerin sayısının oldukça az olduğunu görüyoruz. Bilmeyenlere anlattığımızda “Haksızlık etmişler, geri verdikleri iyi olmuş” gibi cevaplar alıyoruz. Az da olsa, biz anlatmadan durumdan haberi olan ve kararı eleştiren gençler de mevcut. Bu gençlerden biri, “O kadar süre adayken sorun yoktu son gün mü akıllarına geldi” diyerek tepkisini belli ediyor. 

Öncesinde haberi olan gençlerin büyük bir bölümü ise konuyu provokatif, milliyetçi medya kaynaklarından görmüş ve onların yorumlarını yineliyorlar: “Diğer illerde değil de direkt Van’da oluyorsa orada terör eylemlerine girişmişlerdir.”, “Onlar zaten terör destekçisi.” Bu tarz yorumların bir kısmında da Kürt halkının siyasal temsil alanları üzerinde yıllardır yürütülen kriminalize etme ve algı inşa etme operasyonunun etkisinin olduğunu söyleyebiliriz. Bu ve benzeri görüşlere sahip gençlerle sohbeti ilerlettiğimizde, oradaki halkın tepkisinin sebebinin iradelerinin hukuksuzca gasp edilmesi olduğu, Kürt illerinde kayyum ataması olaylarının yeni olmadığı ve esasında oradaki halkın sırf ulusal kimliklerinden kaynaklı negatif bir muameleye tabi tutulduğu gibi konulardan bahsettiğimizde, gençlerin bir bölümü bize hak veriyor. Diğer bölümünün ise daha derinine işlemiş olan milliyetçi hamaseti temizlemek için daha fazla zamana ihtiyacımız olduğunu görüyoruz.

SANDIK SİYASETİ YETMEZ GENÇLİĞİN SİYASETİNİ YAPMAYA 

Genel oy hakkı, işçi sınıfının tarihsel kazanımıdır ve kazanılmış bir hak olarak tümüyle önemsiz olmamakla birlikte “nihai çözüm” değildir. Çünkü tarihin her döneminde görüldüğü gibi mücadelenin durağanlaştığı zamanlarda egemen sınıf kazanılmış hakları geri almak için her yola başvurur. Bu sınıfsal refleksi bugün de onun iktidardaki temsilcisi yineliyor. Van’a kayyum atanması bunun bir örneği. Bununla birlikte Van halkının iradesine sahip çıkması; siyaseti esas yoluyla, hayatın içerisinden ve doğrudan icra edip haklarını kazanmaları gençliğe yürümesi gereken yolu gösteriyor. Bu örnek gösteriyor ki önümüzde iki yol var: Ya siyasal katılımımızı indirgedikleri sandıkta 5 yılda bir “kötünün iyisine” mecbur kalırız ya da kendi çıkarlarımız ve isteklerimiz için hayatın her alanında kendi siyasetimizle gerçek çözümler ararız.