Savaşın ardından Suriyeli kadınların yaşam mücadelesi

Urfa’nın Haliliye ilçesine bağlı tarihi Kamberiye Mahallesi’nde yaşayan kadınlar, ülkede yaşanan ekonomik krizi derinden yaşıyor. Suriyeli göçmenlerin yoğun olarak yaşadığı mahalledeki kadınların bir bölümü katı atık işçiliği yaparak geçimini sağlıyor. 

"SOKAKTA TACİZE MARUZ KALIYORUZ"

Suriye’deki iç savaşın ilk yıllarında ailesiyle Halep’ten Urfa’ya göç etmek zorunda kalan 27 yaşındaki Menan Ugla, 5 çocuğuyla yaşam mücadelesi veriyor. Evin ve çocukların tüm sorunluluklarını sırtlanmak zorunda kalan Ugla, her sabah saat 09.00’da çekçeğini alarak akşamın geç saatlerine kadar çalıştığını anlattı. Hayatının “çalışmak” ve “yorulmak” ile geçtiğini dile getiren Ugla, “Dışarıda çalıştığım zamanda 9 yaşındaki büyük kızım eve ve çocuklara bakıyor. Sadece bir yardım vakfından para alıyoruz. Ancak bu para elektrik ve su faturalarına dahi yetmiyor. Ayı, bakkaldan veresiye bir şeyler alarak geçirmeye çalışıyoruz. 3 senedir küçük çocuğumu da yanıma alarak çekçek işi yapıyoruz. Zaten iş zorlu, bir de her gün sokaklarda erkeklerin tacizlerine maruz kalıyoruz” ifadelerini kullandı.

EMEKLİ MAAŞIYLA YAŞAM MÜCADELESİ

56 yaşındaki Hatice Gülmen Ertaş ise çeşitli hastalıkları ve yaşı sebebiyle çalışamıyor. İki kişi yaşadıkları derme çatma evlerinde eşinin emekli maaşıyla geçindiklerini belirten Ertaş, özellikle son 10 yılda ciddi bir yoksullaşma yaşandığını dile getirdi. Bacası kırık sobalı bir evde kaldıklarını ve başka eve taşınma imkanlarının olmadığını belirten Ertaş geliniyle görüşmek dışında sosyal bir yaşantısının olmadığına dikkat çekti.

Emekli maaşıyla ancak faturaları ödeyebildiklerinin altını çizen Ertaş, “Bazen zamlar sebebiyle bir hafta boyunca hiç alışveriş yapmadığımız oluyor. Soframda her şey eksildi. Eskiden et yerdik, şimdi peynir bile alamıyoruz” dedi.

"9 YILDIR BURADAYIM DEVLETTEN 1 KOLİ YARDIM ALMADIM"

Suriye’nin Raqa kentinden Urfa’ya göç etmek zorunda kalan Aliye Ali Şexo ise savaşın ilk dönemlerinde kentlerini terk etmek zorunda kaldıklarını söyledi. 3 kardeşini ve yakınlarını kaybettiğini belirten Şexo, Kamberiye Mahallesi’nde yaşadığı 2 odalı evinde hastalıkları sebebiyle yataktan kalkamadığını ifade etti. Şexo, devamında şunları belirtti: “Bir oğlum yurt dışında, onun gönderdiği para ve bir vakfın arada yaptığı yardımla ayakta kalabiliyoruz. 9 senedir buradayım, devletten bir koli yardım bile almadım. Tek başıma yaşıyordum, ayağımdan ameliyat olduğum için şimdi kızım yanımda kalıyor. Her hastaneye gidiş gelişim bir eziyet. Komşularımın yardımıyla hastaneye gidebiliyorum. Kalp, tansiyon ve şeker gibi bir sürü hastalığım mevcut. Son 15 gündür de ilaç alamadım. İlaç desteğimiz sadece 150 lira.” (Urfa/MA)