Temmuz zammı için mücadele kaçınılmaz

Bir metal işçisi
Kayseri

Bayram öncesi Emek Partisi Kayseri İl Örgütü olarak “Ücretlere temmuzda zam” başlıklı el ilanlarını dağıtmak üzere işçi duraklarına gidiyoruz. 30 Haziran’da yapacağımız açıklama öncesi daha fazla işçiyle temas etmek istiyoruz. “Emek Partisi olmasa işçileri bilgilendirmeye çalışan başka bir parti yok” diyor bir işçi: “Ücretlere kesinlikle zam olmalı. Her şey ateş pahası. Her gün daha kötüye gidiyoruz. Fakat bu zammı kimse vermez, işçiler de istemez. Zam gelirse hayat pahalılığı artar...”

“Tam da bu konuya değiniyoruz” diyorum. Servis geliyor, “Okuyacağım, söz” diyor işçi.

GÜÇ İŞÇİ SINIFININ KOLLARINDA

En dikkat çekici olan ise herkesin birinden, bir başka fabrikadan, bir sendikadan, bir siyasi parti liderinden kıvılcım beklemesi. İşçilerle sohbetlerimizde “Birlik olamıyoruz, mücadele etmiyoruz” söylemlerini fazlaca işitiyoruz. Sendikalı işçi sendikasına güvenmiyor, sendikasız da işi nasıl yapacağını bilmediğini ifade ediyor. Bu söylemler karşısında “Ben de bir işçiyim sizler gibi. Birlik olmaktan, örgütlenmekten başka çaremiz yok. Geçmişte kazanılmış hakların hepsi işçilerin birlik olup mücadele etmesiyle kazanıldı” diyorum. Aldığım cevaplar “Nasıl isteyeceğiz, nasıl alacağız” oluyor. “Sizin parti hangisiydi” diyor bir işçi. “Emek Partisi” diyor diğer işçi. “Mehmet Şimşek ara zam yok dedi” diyoruz. “Onlar 20 yıldır, iktidar artık zengin partisi” diyor işçi.

Aslında işçilerin çoğunluğu mücadelenin kaçınılmaz olduğunun farkında. Ama mücadele bilinci Kayseri yerelinde zayıf olduğu için atacağı adımı atarken ince eleyip sık dokuyarak atıyor işçi. Çünkü Kayseri yerelinde organize sanayi bölgelerinde metalde; Türk Metal ve Özçelik-İş, tekstilde ve mobilyada Öz İplik-İş, Özağaç-İş sendikaları örgütlü. Sendikacılar işçinin sesine kulağını kapatmış, patronla iş birliği içerisinde hareket ediyor. İşçiler de farkında. Bu sebeple de Kayseri işçisi şimdilik derin bir sessizlik içinde.

İŞÇİ SINIF OLDUĞUNU FARK ETTİĞİNDE KAZANACAK

Sabah durakta başka bir işçi el ilanını aldı, okudu ve katlayıp cebine koydu. Yanına yaklaşıp, “Ücretlere zam olmalı diyoruz” dediğimde, “Kesinlikle olmalı” diyor: “Çünkü bu şartlar altında yaşamak gün geçtikçe zorlaşıyor. Çocuklarımın istediğini alabilmek için fazla mesai ve ek iş yapıyorum. Şu halime bir bakar mısın, insanlıktan çıktım. Ben normalde sabahları yüksek enerjili biriyimdir. Ama ne yazık ki son üç yıldır beni de bitirdiler. Ben normalde mücadele eden bir insandım. Fabrikamda herkes bilir beni. EYT’den emekli oldum. Beni tekrardan fabrikaya çağırmadılar haksızlığa karşı çıktığım için. Benim gibi EYT’den emekli olan sesi çıkmayan işçileri çalıştırıyorlar. Durumlar böyle olunca ben de bıraktım artık. Kimse için sesimi çıkarmıyorum, işe gidip geliyorum...”

Tam o sırada servisin geldiğini gördü ve bildirilerden biraz istedi: “Arkadaşlar da okusun...”