Samanköy konteyner kentte yaşayan emekli yurttaş: Çalışmadan geçinmemiz imkansız
Samanköy konteyner kentinde yaşayan Abdullah, emekli olmasına rağmen çalışıyor. 3 çocuğu olan Abdullah, “Kiraya çıkmak masraflı. Konteynerde de yaşasan çalışmadan geçinmek imkansız” diyor.
Fotoğraf: Berfin Güler/Evrensel
Berfin GÜLER
Malatya
Maraş merkezli depremin en çok etkilediği Malatya’da deprem anında çok yıkım olmasa da birçok bina ağır hasar aldığı için şehrin büyük kısmındaki yıkımlar hâlâ devam ediyor. Burada birçok mahallenin adı artık konteyner kentlerle anılıyor. Şehir merkezine oldukça uzak olan Samanköy konteyner kente doğru yola çıkıyoruz. Burada yaklaşık 12 bin depremzede yaşıyor. Konteyner kentin içinde dolaşırken bir konteynerin önünde küçük bir tezgaha denk geliyoruz. Sakız, çakmak vs. gibi birkaç parça ürünün olduğu tezgahta orta yaşlarda biri oturuyor. Gidip tanışıyoruz, sandalye uzatıyor, yanına oturuyoruz.
Adı Abdullah. 57 yaşında, emekli, 3 çocuğu var. Oğlu liseyi yeni bitirmiş, kızı anestezi mezunu. Küçük oğlunun ise dördüncü sınıfa gittiğini öğreniyoruz. Depremde evleri yıkılmış, bir buçuk yıldır konteyner kentte yaşadığını söylüyor. Depremden önce marketi ya da bakkalı olup olmadığını soruyoruz, “Depremden sonra az da olsa cep harçlığı çıkaralım diye burada bunları satmaya başladım” diyor.
‘BİR KOLİYE 100 LİRA ÖDÜYORUM’
Satışların nasıl olduğunu soruyorum. “Nasıl olsun ki? Burada yaşayan insanların alım gücü yok. Çocuklar gün içinde alabilirse alıyorlar. Zaten toptancıdan da almıyorum ürünleri. Kayınbiraderim Gölbaşı’ndan arabaya verip gönderiyor. Gelen her bir koliye 100 lira para ödüyorum. Sattığım ürünlerin en ucuzu 2 lira, en pahalısı 10 lira. Neyden nasıl kâr edeceksin ki? Maksat üç beş de olsa çocukların cebine bir şey girsin” diye yanıt veriyor.
KONTEYNERE SIĞILMIYOR, KİRAYA ÇIKMAK MASRAFLI
“Ev kiralamayı düşünüyor musunuz?” diye soruyorum, devam ediyor: “Düşünüyoruz tabii. 5 kişiyiz, sığamıyoruz. 21 metre karede yaşamak çok zor. Ama ne mümkün. Çocukların ikisi işe girmeyi düşünüyorlar iş arıyorlar şu an. İş bulurlarsa baba 10 bin lirayı biz öderiz, üzerini sen tamamlarsın dediler. Ben de kabul ettim, başka türlüsü de zaten mümkün değil. Emekli maaşım ancak kirayı ödemeye yeter. İkizce’de yapılan TOKİ konutlarında tutalım diye düşündük, ama orada da ne market var ne fırın. Mecbur çarşıya geleceksin alışveriş yapmak için. O da kira, evin giderleri yol masrafın da dahil ay sonunda 20 bin lira tutar.”
OKUYANA İŞ YOK, LİSEDEN ÇIKAN HARÇLIK İÇİN İNŞAATTA
Kızının anestezi mezunu olduğunu söyleyen Abdullah, “Memur alımı olmayacak diye açıklama yapıldığı için kızım kendi alanında atanmak için ders çalışmayı bıraktı. Dört sene bu bölümü okudu emek verdi, şimdi zabıt katipliği sınavına hazırlanıyor iş sahibi olabilmek için. Oğlum liseden bu sene mezun oldu inşaatta çalıştı harçlığını çıkarabilmek için. Böyle hayat mı geçer? Bu çocukların burada zaten sosyal bir ortamları yok. Sosyal ortam için de para gerekiyor. En küçük çocuğum hiç yoksa günlük en az 50 lira harcıyor. Diğer oğlum geçen halı sahaya gitti, cebine 200 lira koyabildim, 2 lira kalmıştı geldiğinde. Ne yapsın bu gençler? Hiç mi sosyalleşmesinler?” diyerek sitem ediyor.
‘KONTEYNERDE HER ŞEY ELEKTRİKLE ÇALIŞIYOR’
Emeklilerin açlık sınırının da altında aylık aldıklarını konuşuyoruz. Abdullah, “Emekli maaşıma zam geldi gelmesine de 2 bin 3 bin lira arası bir şey. Burada emekli maaşı ile geçinmek imkansız. Servis şoförlüğü yapıyordum, bir süredir çalışmıyordum yine yapmaya başlayacağım. Sabah ve akşam servis şoförlüğü yapıyordum gün arasında çok zaman kalıyordu, burası şehir merkezine çok uzak. Benzin çok yakıyor. Arabada uyuyordum, yine öyle yapacağım. Su ve elektrik saati takacakları söyleniyor konteynerlerimize. Burada her şey elektrik ile çalışıyor. Ocağımız elektrikli, konteynerin içerisi çok sıcak olduğu için klimayı sürekli çalıştırıyoruz. Bu şartlarda en az 5 bin lira elektrik faturam gelir. Mecburen bir şeylerden kısmak zorunda kalacağım” diyor.
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
