Oh be, başka bir hayat

MESEM öğrencisi

OSTİM/Ankara

17 yaşında CNC/Torna bölümünde okuyan bir MESEM öğrencisiyim. Bu yazıda geçen sene ilk defa gittiğim Gençlik Yaz Kampından ve bendeki etkilerinden bahsedeceğim. Ankara’dan kampa gideceklerle birlikte yola koyularak kamp maceramıza başladık. Çalıştığım atölyeden çıkıp yaz kampına giderken otobüsteki herkesin yüzü gülüyordu, şarkılarla, oyunlarla eğleniyorduk. Kampa vardığımda etraf çok güzeldi ve yine herkesin yüzü gülüyordu. Herkesin ağzında “Oh be, başka bir hayat” dediğini duydum. Kamp, atölyeler, toplantılar, konserler, paneller, halaylar ve oyunlarla dolu dolu geçerken biz işçi gençler olarak “Neden her günümüz böyle değil” diye kendimize soru soruyorduk. MESEM’li bir genç işçi olarak her sabah 06.30’da kalkmak zoruma gidiyor. Çünkü 17 yaşımda uzun saatler çalışmak, emeğimin karşılığını alamamak beni güne başlamaya motive etmiyor. Ama kampta 06.30’da kalkıp tüm kamp hayatını birlikte kurduğumuz Türkiye’nin dört bir yanından gelen gençlerle, ilgi alanıma göre sömürülmediğim bir atölyeye gidip özgürce üretmek bana uyanma motivasyonunu veriyor. Kampta, işçi toplantısı oluyor. Ülkenin dört bir yanından gelen işçiler kendi dertlerini, sorunlarını anlatıp, tartışarak çözüm bulmaya çalışıyoruz. “Neden her günümüz böyle değil” derken her günümüzün böyle olacağı bir hayatın mücadelesini nasıl vereceğimizi, bu hayatı nasıl kazanacağımızın bir ön adımı Gençlik Yaz Kampı oldu. Kamp yaşamında her alanı kendimiz geliştiriyor, yemekleri kendimiz dağıtıyoruz, güvenliği kendimiz sağlıyoruz, mıntıka temizliğine çıkıyoruz. Gençlik Yaz Kampı paha biçilemez. 21. Kampı iple çekiyorum ve tüm işçi gençleri de kampa, gelecekten 8 gün çalmaya çağırıyorum.