Yolbulan Grevi: Üçüncü ayında aynı kararlılıkla

Ali KARADAŞ
Hatay

Hatay’ın Dörtyol ilçesinde faaliyet gösteren Özçelik-İş Sendikası'nın örgütlü olduğu Yolbulan Metal fabrikasındaki grev üçüncü ayını dolduruyor. Yaşanan hayat şartlarında işçilerin patrondan talepleri 30 bin TL taban maaş.  Şaka değil 3 aydır 30 bin maaş için grevdeler. Geçen sürede bırakın işçilerde yılgınlık belirtisini ilk güne göre daha da bilenmiş durumdalar. Her gün işe gider gibi grev çadırında bekliyorlar. Haklı talepleri karşılanana kadar bir adım geri atma niyetleri yok. Grevdeki işçiler Hak-İş Konfederasyonunun Gaziantep’te düzenlediği bölge mitingine de hemen hemen firesiz katıldı. Düğün yerine gider gibi otobüslerde gülerek, birbirleriyle şakalaşarak miting alanına doğru yol aldılar. Miting dönüşü de aynı moral motivasyonla geçti.

Peki “İşçilerin bu kararlı tutumlarının arkasında yatan sebepler nedir?​” diye sorulacak olursak şöyle özetlemek mümkün:

1. İşçilerin temel taleplerinde son derece haklı olmaları. Fabrikada 10-15 yıllık işçiler bile 20 bin TL civarı ücret alıyor. Talep ettikleri ise son derece mütevazı bir rakam; yukarıda da belirttiğimiz gibi en düşük taban ücretin 30 bin TL olması.
2. Yolbulan Şirketi'nin yan yana bulunan iki fabrikasının işçileri; haklı talepleri için kenetlenmiş durumda. Kurulan iki grev çadırında Murat’ı, Hakan’ı, Orhan’ı İdris’i, İbrahim’i, Ali’yi, Bekir’i, Mustafa’yı, Vedat’ı ve daha nice işçiyi her gün görmeniz mümkün. Ama burada iki fabrikanın baş temsilcileri Edisun ve Faruk’u unutmamak lazım. Üç aydır mesaiye gider gibi grev çadırına gidiyorlar. Patron tarafından grevi kırmak için yapılan iki girişime karşı kendilerini siper ettiler.
3. Sendika şube yönetiminin grevi yönetme konusundaki ilgisi de görülmesi ve ihmal edilmemesi gereken önemli bir faktör. Mehmet Güngör başkanlığında Gökhan, Zafer, Veysel, Rıfat gibi isimlerden oluşan Şube yönetimi istisnasız hemen her gün grev çadırlarındaydı. Patronun grevi kırma girişimlerine müdahale ettiler. Sendika merkezinin grevdeki işçilere her ay ödeme yapması, bunun yanı sıra yiyecek kolisi ve kırtasiye yardımının organize edilmesinde çok önemli bir rol oynadılar. Her ay yapılan 10 bin 500 liralık ödeme herhangi bir yerden geliri olmayan işçiler için can suyu gibiydi.
4. Dikkat çekilmesi gereken diğer bir nokta halkın ve kamuoyunun greve desteği. Grev çadırlarının önünden geçen hemen her aracın destek kornası çalması, yolu çadıra düşen herkesin bir çay içip desteğini sunması, halkın greve karşı duygusunun bir ifadesiydi. Ama destek sadece Eğitimsen, Emekli-Sen, Bakkalar ve Bayiler Odası gibi yerel kurumlarla sınırlı değildi. EMEP ve CHP il ve ilçe örgütlerinin yanı sıra milletvekillerinin ziyareti grevin ve taleplerinin ülke genelinde görünür kılınmasına vesile oldu. Emek Partisi Gaziantep Milletvekili Sevda Karaca işçilerin taleplerini Meclis gündemine taşıdı.
5.  Evrensel Gazetesi’nin ülke düzeyinde, SES Gazetesi’nin ise yerelde işçilerin haklı taleplerini duyurması işçiler açısından önemli bir moral kaynağı oldu.
6. İşçileri ayakta tutan moral kaynaklarından en önemlisi gelişen sınıf dayanışması. Yolbulan işçileri ve onların örgütlü olduğu Özçelik-iş yöneticileri, Bileşik Metal-İş’te örgülü Befesa Sivermet işçilerini ziyaret ederken; aynı şekilde Befasa Silvermet işçileri ve sendika yöneticileri de Yolbulan grev çadırını ziyaret etti. Her iki fabrikadaki işçiler kendileri kazanırsa, işçi sınıfının kazanacağının bilinciyle hareket ettiler.

Sonuç olarak Yolbulan işçileri kesinlikle kazanacak. Bunun ne zaman gerçekleşeceği sadece zaman meselesi.  

Grevdeki işçiler omuz omuza: Yolbulan işçileri Befesa’yı ziyaret etti

Yolbulan’da direniyoruz Befesa’dan haber bekliyoruz

Yolbulan işçileri: Mücadelemizden vazgeçmeyeceğiz

EMEP’li Karaca, Yolbulan işçilerine seslendi: İşçi sınıfı birleşirse kazanır