Tüm halklar için tek yol çözüm ve barış
Başta anayasal güvenceler düzenleyerek bir adım atılırsa; çözüm ve barış olur. Ama mevsimlik veya birilerinin ihtiyaçları gözetilerek yol alınılırsa hepimize geçmiş olsun!
Fotoğraf: Metin Yoksu
Süleyman ÇELİK
Elâzığ
Türkiye’de çatışma, çözümsüzlük gündeme gelince “Kürt sorunu” denilerek söz kuruluyor veya yorumlar yapılıyor. Ne yazık ki bazı önemli hususlar gözden kaçıyor ya da yerli yerinde irdelenmiyor. Şöyle ki Kürtlerin mağdur olduğu ve doğuştan gelen haklarının gasbedildiği doğru ama başta Türkler olmak üzere bu ülkede yaşayan diğer halklar çok mu mutlu?
Bir iki örnekle açıklarsak; bir köye kimyasal gaz atılsa o köyden biri kalkıp beni etkilemez dese deli denmez mi? Veya kasırga mahalleyi esip yıksa mahalleden biri beni etkilemez dese deli denmez mi? Özet olarak bu ülkede birlikte yaşayan etnik kökeni, dini inancı farklı herkes olumlu, olumsuz her şeyden birlikte etkileniyor.
Turgut Özal cumhurbaşkanıydı, Eşref Bitlis kuvvet komutanıydı, Bahtiyar Aydın generaldi, Gaffar Okan emniyet müdürüydü, bunların hepsi Türk ve failler de Kürt değil. Peki bu şahsiyetlere kim veya kimler dokundu, amaç neydi? Bunlar da Türklerin sorunu değil mi?
Basında çıkan bazı raporlarda kırk yılda dört trilyon dolar devletin savaş masrafı yaptığını okumuştum. Bu masraflar sonuçta Türkleri de sefalete sürüklemiyor mu? Kürt’ü yok edeyim derken Türk’ü de tüketmiyor mu?
Çanakkale’de işgalcilerin gemisini batıran kahraman Kürt Mehmet Çavuş’un torunları özgür değil. Anadolu’yu gezerken üç yüz atlı (süvari) ile emniyetini sağlamak için Mustafa Kemal’e eşlik eden Kürt beyinin (Kahtalı) torunlarına bıraktığı ülke onlara zindan.
Haçlı ordularını yenen İslam orduları Başkomutanı Kürt Selahaddin-i Eyüp’ünün torunları sanki yeni haçlı esaretinde yaşıyor.
Özet olarak hak yerini bulacak şekilde; başta anayasal güvenceler düzenleyerek bir adım atılırsa; çözüm ve barış olur. Ama mevsimlik veya birilerinin ihtiyaçları gözetilerek yol alınılırsa hepimize geçmiş olsun!
