Sık kemeri, çek tespihi

Özkan ZÜLFİKAR

“Allah rızası için bir tane tüm tavuk al çocuklarıma.” Elâzığ Gazi Caddesi’ndeki kalabalığa karışmadan az önceki hadisede bir kadın tavuk çevirme dükkanın önünde dileniyor. Bir seyyar satıcı el arabasıyla ilerlerken, “Ya ablam sen boyut atlamışsın. But değil, kanat değil, tüm tavuk. Bir sor bakalım biz evimize götürebiliyor muyuz?​” diye cevap veriyor kadına. Kadın umursamaz bir tavırla başkalarına dönüp tüm tavuk dilenmeye devam ediyor. Fırında birbiri ardına dönen tavuklar ‘nar gibi’ kızardıkça kadının ses tonu daha duygu yüklü, daha yakarır oluyor. Tezgahta 1 kg kızarmış tavuk budu 120 lira. Tüm tavuk ise 170 lira.

Biraz ötede elinde gitarı ile genç biri "Ne sen Leyla’sın ne de ben Mecnun... Hep sonradan gelir aklım başıma" diye bir şarkı mırıldanıyor. Önünde gitar kılıfı açık. İçerisinde 5’lik, 10’luk, 20’lik birkaç banknot ile demir paralar var. İlerledikçe küçük iki çocuk. Önlerinde küçük bir çanta açık. İçerisinde demir paralar. Birinin ağzında melodika. Parmaklar tuşların üzerinden kayıp giderken soğuktan morarmış. Çalıyor ama zorlanıyor artık. Yorulunca kendi, küçük kıza uzatıyor melodikayı. Bitirdikten sonra bir reveransla selamlıyor dinleyenlerini. Dinlenmeye geçen çocuk da ellerinin birini diğerinin içerisine alarak ağzına götürüyor. ‘Hohlayarak’ ısıtıyor ellerini. Yaklaşıp hayalini soruyoruz. “Ne hayali ağabey. Karnımız doysun yeter."

"OKUL KARIN DOYURMUYOR"

Okul mokul? "Okul karın doyurmuyor ağabey!"

Mısır satanlar ve kestane satanlar da var Gazi Caddesi’nde. Sebze meyve satanlar. Akşam eve ‘ekmek’ götürmeye çalışanlar...

‘Bir alana bir bedava’ dış camda asılı. ‘İç giyim ve çeyiz’ yazıyor tabelasında. ‘Şok şok şok. Battaniye 500 lira. İndirim’ gibi şeyler de yazıyor. Peki işler nasıl? Beter. İş yok, güç yok.

Elinde tespihleriyle biri bağırıyor: “Bu tespihler çekildikçe ne gam kalır ne keder. Strese birebir. Çektikçe ekonomi de düzelir streste.” Stresi tespih çözüyor Elâzığ sokaklarında. Biraz sonra okundukça ekonomik krizi de çözecek bu sokaklar. Daha kemer sıkacağız.

OCAKLAR SÖNMESİN!

‘Kaliteli kemerler. 50 lira. Sadece elli lira. Kopmaz. Seni üzmez kemer. Sık sıkabildiğin kadar…’ İzzetpaşa Pasajı’nın önünde yere serdiği bir örtünün üzerinde satmaya çalıştığı kemerler için ‘dil döken’ kardeşimiz sübliminal mesaj verir gibi. “Ne dolaşıyorsun çarşı pazar kardeşim? Hiçbir şey alamayacaksın nasılsa. Aç karnını doyurmaya çalışma. Al sana kemer, sık sıkabildiğin kadar. Asgari ücret mi? Maaşına zam gelmeden tüm kalemlere zam geldi bile. Efsane kasım indirimlerinden sana ne! Ucuz olsa bile alabilecek misin? Ekim ayını düzledin de kasım mı kaldı? Sen ocak ayına bak bir de evinin ocağına. Söndürme ocağını. Al kemeri, tak beline. Sık sıkabildiğin kadar.’ Pasaj kuyumcular çarşısı. Elâzığ’ın ‘kapalı çarşısı.’ Her Elâzığlı gelir bu pasaja. Tabii ki alışveriş için değil. Kışın sıcak, yazın serin olduğu için. Bir gram altın alacakmış gibi bütün vitrinler dikizlenir. Ama alabilecek insan sayısı azdır.

Süslü hayallerin kurulduğu bu çarşının en büyük ‘hayali’ belki de akşam eve götürülebilecek bir kilogram tavuk bududur.