Gözleşmek

Yusuf GÜMÜŞ

Dokuz Eylül Üniversitesi

Büyük cesaret ister, korkakların işi değildir yazmak çünkü yaşamla yüzleşmeyi kaçınılmaz kılan bu müşkül gaye, ancak böylesine kutsal bir ışıkta gün yüzüne çıkabilirdi.

Herkes bir şeyler yaşar ya da yaşadığını zanneder ama bu bir şeyler yaşanmadan önce veya yaşanırken veya yaşanmıyorken veya yaşanıp yaşanmazken hatta yaşandıktan sonra kaçımız bunlarla bir daha göz göze gelmeyi, gözünün önüne almayı göze alabilir? Sizleri uykunuzda bir karabasan gibi titreten kaç gerçeği beyaz bir kâğıda haykırdınız, yoksa rüyalarınız hep pamuk şeker yemekle mi geçiyordu? Hiç mi bir çocuğun ahını almadınız çöller ülkesinde, elleriniz hep bu kadar temiz miydi?

Peki, siz madam? Sigaranızı püfletirken tek gördüğünüz izmaritin ucundaki ruj izleri miydi? Hayatı yanıp sönen milyonlarca kadının bir saniyelik kesiti bile gözlerinizin önünde -pardon, gözlerinizin ucunda demeliydim çünkü siz pek seversiniz göz ucuyla bakmayı, hani marjinalsiniz ya! -canlanmadı mı?

Gençlerin fikirlerine, yazıp çizdiklerine, çizemeyip yazamadıklarına değer veren Genç Hayata ne kadar teşekkür etsek az kalır. Savaş ve barış konulu yarışmada yüzleşme cesaretimi elimde bulundurup yazmaya cüret ettim çünkü ellerimin o kadar da temiz olmadığının farkındaydım. Sizleri gerçekleşecek olan “Eşitlik ve Adalet” -ne kadar da ilginç sözcükler, Camus’tan bile daha yabancıyım- konulu yarışmada kendinizle yüzleşmeye davet ediyorum. Var mı cesaretiniz? Kelimeleri keskin olan kazansın! Ama sizleri uyarıyorum, kelimelerinizi de tembihleyin: Kılıçları geçirmez, okyanusları aşar da Türkiye’nin adaletinde boğulmasın...

Ne dersiniz madam?

… (Burası sansür gerekçesiyle yayından kaldırılmıştır) …