Erdal’ın yolunda yürüyelim

Merhaba, ben 19 yaşında genç bir işçiyim. 4 yıl MESEM’de okudum. 15 yaşında çalışmaya başladım. Şu an Kazan’da çalışıyorum. OSTİM’de çıraklık yaparken çok ezildim.

İş öğreniyoruz diye verdikleri üç kuruş… Çocuk yaşta işçi olmanın tüm zorluklarıyla yüzleştim. İş yoğun olduğu zaman patron ve ustabaşı sürekli “Çabuk olun, daha hızlı yapın” diyordu. Çocuksun, zaten makineyi doğru dürüst öğretmiyorlar, bir de baskı olunca sonucu iş kazası… Elimizi, kolumuzu kaptırıyoruz.

Şu an çalıştığım yerde sözde asgari ücretin üzerinde alıyorum: 17 bin 100 TL. Asgari ücret 25-30 bin TL olur diyenler var. Olsa ne olur ki yine hiçbir şeye yetmeyecek. Aldığımız zaten borçlara gidiyor. Patronların gözü cebimizdeki üç kuruşta. Mesai yapıyoruz, maaş zamanı karttan ayrı para, elden ayrı para alıyoruz. Elden aldığımız daha fazla. Hem sigortaya yansıtmıyorlar hem vergiden kısıyorlar. Patron kısmı padişah; işçi sınıfını genç yaşta sürünmeye mahkum etmeye çalışıyorlar.

"ERDAL GENÇ İŞÇİLERİN HAKLARI İÇİN MÜCADELE EDİYORDU"

Bu mektubu Erdal Eren’in idamının yıl dönümünde yazmak istedim. Çünkü Erdal Eren meslek lisesinde okuyan bir gençti. Genç işçilerin, meslek liselilerin hakları için mücadele ediyordu. İşçi sınıfının kurtuluşu için mücadele ediyordu. Bu yüzden idam edildi. Patronlar ve onların devleti bu mücadelenin yükselmesini istemiyor.

Devlet bugün de hiçbir eğitim amacı gütmeyen MESEM aracılığıyla çocuk işçiliğini yaygınlaştırıyor. MESEM’de 12 arkadaşımız çalışırken iş cinayetine kurban gitti. Tüm işçi arkadaşlarımı çocuk işçiliğin son bulması, MESEM’in iptal edilmesi için Erdal Eren’in mücadelesinin izinde yürümeye davet ediyorum.