İstanbul Üniversitesinde sorduk: Geçinebiliyor musun?

Rojda DİKME

İstanbul Üniversitesi

Geçtiğimiz günlerde KYK burs ve kredi miktarı 3000 TL olarak açıklandı. Biz de bu zammın ardından İstanbul Üniversitesinde arkadaşlarımızla bir anket çalışması yürütüp sohbet ettik.  Yaptığımız anketlerde kişinin barınma durumu, paranın en çok harcandığı yerler, çalışma ihtiyacı, bursun temel ihtiyaçları karşılama konusundaki yeterliliği gibi konulara ilişkin bilgi edinmeyi amaçladık.

Ankete katılan 100 arkadaşımızın neredeyse yarısı evde yaşarken diğer yarısı ise yurtta yaşıyor. Pek çok arkadaşımız için özelleşen koşullar olsa da genel eğilim, harcamadan kısmak için niteliksiz koşullarda barınmayı tercih etmek.

EN ÇOK HARCAMA BESLENMEYE

Alınan burs veya krediler daha çok nereye harcanıyor sorusunun cevabı ise hiç %75’lik bir oranla yemek ve gıda harcamaları. Açık ki, niteliksiz okul ve yurt yemekhanelerinden dolayı en çok beslenmek için elimizi cebimize atmak zorunda kalıyoruz. Yemeğe para yettirip arttırabilirsek ikinci sırayı giyim ihtiyaçlarına veriyoruz. Burada sohbetlerimiz sırasında dikkatimizi çeken şey, arkadaşlarımızın bundan bahsederken çekinmeleriydi. Artık gelinen noktada, temel ihtiyaçlarımızdan olan giyinmeden sanki bir lüks, olmaması gereken bir şey gibi bahsediyoruz. İkinci bir ceket alırken neden vicdan azabı duymalıyız ki?

Bu tartışmaların ardından, sıra arkadaşlarımıza çalışıp çalışmadıklarını sorduk. Sonuçlara baktığımızda her dört arkadaşımızdan biri, geçimini sağlamak için çalışmak zorunda kaldığını belirtti. Bu oranı önceki senenin sonuçlarıyla karşılaştırdığımızda arttığını görüyoruz. Okurken çalışmaya başlamanın bu kadar artması, geçim sıkıntısının giderek arttığını söylüyor. Bunun sağlamasını, burs miktarının en yazından temel harcamalar için yeterli olup olmadığını sorduğumuzda evet yanıtını sadece bir kişiden alarak yapmış olduk.

GÜNLÜK 100 LİRA NEYE YETER?

Basit bir hesap yaptığımızda 3000 TL’den hiç yoktan abonman parasını düştüğümüzde cebimizde günlük 100 TL’den az kalıyor. Bu ise ancak günün sadece kahvaltı öğününü karşılamaya yetebilir. Değil sosyalleşmek, diğer hiçbir ihtiyacımızdan bahsedemiyoruz. Bunlar yok yere değil; 2018 yılında bir aylık burs ile çeyrek altın alınabilirken, alım gücü bugün gram altın alınamayacak kadar düşmüş vaziyette. İktidarın mevcut politikalarının çıktılarını hayatımızın her yerinde görüyoruz ancak burada yalnız olmadığımızın da farkına varmamız gerekiyor. Bugün eğitime ve öğrencilere ayrılan bütçenin arttırılması, bu bütçenin ise gerçekten biz öğrenciler için kullanılması talebiyle, sadece İstanbul Üniversitesinde değil, bütün üniversitelerde ve fakültelerde bu birlikteliği büyütmek için mücadele edelim!