Var mıyız?

Gebze’den bir işçi

Yeni yılda eşimize, dostumuza, arkadaşlarımıza güzel dileklerde bulunduk. Aşk dolu, sevgi dolu, sağlık ve mutluluk dolu cümleler kurduk. 2025’in başında yeni umutlara, yeni geleceklere yelken açtık. Savaşsız, sömürüsüz bir dünya istedik.

Kim bilir geçen yılda kişisel olarak mutluluğu yakalayanlarımız olmuştur belki de! Ama dünya mutlu değil, savaşlar devam ediyor, açlık, sefalet hükmünü sürdürmeye devam ediyor. Güllük gülistanlık bir Türkiye’nin çok uzağındayız.

Elbette herkes işe, aşa kavuşsun, sağlıklı ve mutlu olsun. Analar çocuklarını açlıkla terbiye etmesin. Çocuklar uçurtmalarını uçursun, şeker de yiyebilsinler. Kadınlar aynada saçlarını tarasınlar, bulutlar adam öldürmesin, işçiler işçi cinayetlerinde öldürülmesinler, yazan çizen, konuşan hapse atılmasın. Şiir de okunsun, film de çekilsin, tiyatro yapılsın, sanata pranga vurulmasın, sanatçı özgür olsun.

İyiliklerde, güzelliklerde buluşalım. Acıyı ve sevinci sırtlayıp paylaşalım. Kimse ezilmesin, kimse horlanmasın. Sabah başka, akşam başka konuşanı kovalım, özü sözü bir olanla buluşalım, birlikte olalım. Kadını, erkeği, yaşlısı, genci, işçisi, köylüsü, emeklisi, evlisi, bekarı hep birlikte bir ses olalım. El ele verelim, kol kola girelim, sırt sırta dayayalım. Dağımızı, ormanımızı, suyumuzu, bağımızı, balımızı, kışımızı, yazımıza sahip çıkalım.

2025’i özlemlerimizin gerçekleştiği bir yıl yapalım.

Elbette söylemek kolay da gerçekleşmesi öyle kolay olmuyor. Dilemekle de iş tatlıya bağlanmıyor. Peki ne yapmak gerek?

Acıyı bal eylemek, umutsuzluğu yenmek gerek. Çalışmak gerek, emek vermek gerek, duyarlı olmak, sorumlu davranmak gerek, haksızlığın ve zulmün üzerine gitmek gerek. Ama önce işe kendimizden başlamamız gerek, “Ben ne yaptım?​” sorusuna yanıt vermemiz gerekecek.

Yalancının yalanını, utanmazın pişkinliğini yüzüne vurduk mu? Yalancının, düzenbazın, emek hırsızlarının üzerine yürüdük mü? Ezilenin, hak arayanın yanında durduk mu? Bu sorulara yanıt vererek işe başlamamız gerekecek. Sonra da…

Okuyacağız, öğreneceğiz, soracağız, tartışacağız, inanacağız sonra umutla kavgaya gireceğiz. Gün olacağız, ışık olacağız, bir haksızlık varsa önce biz itiraz edeceğiz, zorluklar karşısında dik duracağız. Küçük dağları yaratan “büyük adam” ayaklarına yatmayacağız. Sokağımıza, mahallemize önce biz sahip çıkacağız. Dağımızı, taşımızı, ovamızı, ormanımızı, kurdunu, kuşunu koruyup kollayacağız. Sözün özü, dilemekle bir yere varılmayacak. Çare sensin, benim, biziz.

Evet 2025 zorlu bir yıl olacak. Olsun, bir olursak, birlikte olursak, engelleri yıkarız, yokuşları çıkarız, zorlukları aşarız.

Ekmeği bol eyleriz, özgürlüğü de. Var mıyız?