Bir grev, meslek liselilere ne ifade eder?

Meslek lisesi öğrencisi

Tuzla/İstanbul

Hayatımda ilk defa okuldan kaçtım. Kaçma nedenimse 3 aydır hakları için direnen TKIS Blinds işçilerini, işçilerden biri olan ablamı görmek içindi. Ben bir direniş alanı nasıl oluyor çok merak ediyordum. O yüzden bir sabah okula gideceğim diye ablamla birlikte evden çıktık. Aklımda okula gitmemek için binlerce bahane vardı. Ama ben ablamı ikna edip direniş alanına gitmek, orayı görmek istedim.

Çünkü ablamdaki değişim, bana bilmediğim bir direnişi sevdirmeye başlamıştı. Direniş çadırına gitmek için minibüse bindik. İlk günün vermiş olduğu heyecanla ablamı yolda konuşturmaya başladım ve maalesef durağı kaçırdık. Minibüs şoförü “serbest bölgede ne yapıyorsunuz?​” dedi. Ablam da “direnişteyiz” diye cevapladı. Şoför ise “bizim direnişle işimiz olmaz, biz milliyetçiyiz” demeye başladı. Ablam da “biz işçiyiz, biz halkız ve biz haklarımızı istiyoruz” dedi. Sonra minibüse tekrardan binip serbest bölgeye doğru yol aldık.

DİRENİŞ ÇADIRINDA DAYANIŞMA

Ve direniş çadırına geldim. Çok samimi bir ortam vardı. Küçücük çadırda patronları tarafından birçok kötülüğe uğrayan işçiler vardı. Her biri farklı karakterlerdeydi ama hepsinin kaderi aynıydı ve onlar kaderlerini değiştirmek amacıyla, üç aydır dayanışma içerisinde hakları için mücadele ediyorlardı. Gün boyu çadırda, fabrikadaki işçi arkadaşları molalara çıkınca günde iki kere fabrikaya yakın başka bir bölgede toplanıp seslerini hep birlikte duyurmaya çalışıyorlardı. Yaptıkları çok zor ama bu kadar zorlukla birlikte mücadele ediyorlar. Direnişin en sevdiğim yanı ise işçilerin asla pes etmemeleri oldu ve beni küçük yaşta bir dayanışmacı olarak görmeleri, öncesinde hiç tanımamalarına rağmen, çok hoşuma gitti.