Babadan oğula delegelik

Türk Traktör işçisi
Ankara

Merhabalar. Türk Metal’in örgütlü olduğu fabrikamızda 10 Nisan Perşembe günü delege seçimleri yapıldı. Her ay aidatımızı kesen sendika yönetimi, bize haber vermeyi bile çok gördü. Bu ne demektir açıklayayım: Bizim delege olmasını istemediklerimizin delege olması, delege olması gerektiğini düşündüklerimizin olamamasıdır. Yani hiçbir söz hakkımızın olmamasıdır. Aynı Bursa’daki Renault fabrikasından bildiğimiz üzere kendi istekleri dışındaki insanların olmaması için son ana kadar seçimlerin sözünün dahi edilmemesidir.

Seçim günü ya sendika dijital iletişim gruplarından öğrenildi ya da yemekhane içerisine girildiğinde sandıklar görüldü. Zaten liste ve sonuçlar da adeta bir hanedanlık sistemine benziyor. Hiçbir fikrimiz alınmadığı gibi eski delegelerin çocuklarını delege yapmışlar. Sendika işçinin mücadele alanıysa böylesi bir seçim de neyin nesi?

Burada şunu da görüyoruz, İmamoğlu’na çekilen operasyon, sonrasında ifade özgürlüğünü kullanan gençlerin tutuklanması, siyasetçiler, gazeteciler ve dahası… Ülkedeki demokrasi karşıtı, kendi dışında kimseyi tanımayan uygulamaların daha beterini sendikacılar yapıyor. Koltuk sevdası ve çıkar her yerde. Bir seneye yakındır fabrikamızda işçi çıkarılırken hak savunma olmadı. Hatta sendikacıların bazıları ‘Onlar kendi isteğiyle çıkıyor’ diye yalanlara da başvurdu. İş seçim ve koltuğa gelince de hepsi marifetini gösteriyor.

Başta kendi fabrikam olmak üzere tüm işçi kardeşlerime soruyorum: Kendimizi ifade edemediğimiz, sendikamızda dahi söz hakkına sahip olmadığımız sürece ekmeğimizi nasıl savunacağız? Haklarımızı nasıl koruyacağız? Önümüzde 1 Mayıs var, sonra toplu sözleşme sürecimiz gelecek. Sendikacıların patron yanlısı tutumunu ülke genelinde takip ediyoruz. Şimdiden kendi birliğimizi oluşturmaya başlamazsak bizim sendikanın da safı belli…