Bir genç işçiden: Söz hakkımız olmasın istiyorlar

Emirhan

Esenyurt / İstanbul

Merhaba ben Emirhan, bu genç yaşımda bir züccaciye deposunda işçiyim. Ülkede yaşanan 19 Mart olayları, atanan kayyımlar ve bunun öncesindeki demokrasi gaspları benim ve benim gibi diğer işçileri etkilemekte. Bunun öncesinde yaşanan asgari ücret belirlenmesi son zamanlarda yasaklanan grevler ve eylemlerden görüyoruz ki bizim hiçbir yerde söz hakkımızın olmamasını istiyorlar. Zaten yaşamımız patronun verdiği bir avuç ücretten ibaretken en ufak demokratik hak ve taleplerimiz hiçe sayılmakta. Her gün artan fiyatlar ve her zaman değer kaybeden ücretimiz bizi fazlasıyla etkilemekteyken bu durumları görmezden gelemeyiz.

Herhangi bir iş yerinde, sokakta, parkta, belediyede bile bizim taleplerimiz hiçe sayılıyor ama bu durumun artık bir yerde değişmesi gerekiyor. Bunun ardından öğrenci hareketleriyle başlayan Saraçhane ve ülkenin çoğu kısmında yaşanan eylemlerden görüyoruz ki aslında bu sadece bir Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanmasına karşı yapılan bir eylem değil, birçok sorunun yarattığı bir tablo görmekteyiz.

Sorunlarımızı ancak mücadeleyle çözebiliriz

Bir genç işçi olarak eylemlere benim gibi işçilerin düşük ücretler altında yaşamaması, daha yaşanabilir bir hayat talebimizin gerçekleşebilmesi için katıldım. Çocukluğumdan beri en çok çektiğim sıkıntılardan biri de ekonomik sıkıntılar oldu. Ailemin işçi bir aile olmasından kaynaklı sadece yaşamımızı idare edebilecek kadar bir ücretle geçindik. Bu yüzden birçok konudan birçok genç gibi geri kaldım ama yaş aldıkça görüyorum ki bunun temelinde yatan problemler içinde bulunduğumuz sömürü şartları. Ben istiyorum ki benim ileride olacak çocuklarım veya diğer nesillerin gençleri de aynı problemleri yaşamasın. Ama bunu sadece dillendirmekle yeterli değil. Çoğumuz aynı sorunları yaşıyoruz. Öfkeliyiz ancak bunu sadece mücadelemizle çözebiliriz.

Bunun çerçevesinde birleşen sloganların arasında genç işçiler olarak “genel grev genel direniş” sloganı etrafında taleplerimiz etrafında birleşmeliyiz ve bu taleplerimizi ve öfkemizi 1 Mayıs alanlarına taşımalıyız.