DEÜ’de 19 Mart’tan itibaren neler oldu?

Baran ALTUNTAŞ

Dokuz Eylül Üniversitesi

İktidarın yıllardır kesintisiz bir şekilde uyguladığı baskıcı politikalarına karşı birikmişliğin patlaması niteliğinde başlayan mücadele kampüslerden sokağa taşarak sürüyor. Bizleri baskılamaya, korkutmaya, yıldırmaya, yalnızlaştırmaya çalışan ve yaşanan haksızlıklara boyun eğmemizi isteyen iktidar ülkenin dört bir yanından yükselen seslerle karşılaştı. Bu mücadelenin motoru olan üniversitelerde kitlesel yürüyüşlerle, boykotlarla, forumlarla devam eden direniş, Dokuz Eylül Üniversitesinde de devam ediyor.

Direnişimiz nasıl başladı?

Hükümetin, adalet terazisine baskı yumruğunu vurarak gerçekleştirdiği hukuksuzluğa karşı üniversitemizde kitlesel yürüyüşler gerçekleştirdik. Yürüyüşlerimizi kampüs içiyle kısıtlamaya çalışanların sert müdahalelerine rağmen barikatlarını aşarak halkla beraber sesimize ses kattık. Sonraki günlerde forumlar gerçekleştirerek mücadelemizi temelli, örgütlü, kolektif bir zemine oturtmanın adımları atıldı. Forumlarımızda komiteler kuruldu ve aldığımız akademik boykot kararını üniversitemizdeki sıra arkadaşlarımızın tümüne duyurabilmek için farklı eylemler gerçekleştirdik. Sınıflara girerek neden akademik boykot yapıldığını anlattık, alınacak kazanımları anlatarak boykota çağrı yaptık.

Fakültelerimizin önünde oturma eylemleri gerçekleştirdik. Atölyeler gerçekleştirerek politik iktisat, ÖTK gibi konularına dair bilgilendirmelerle, tartışmalarla beraber özgür, özerk ve demokratik üniversite talebimiz etrafında ortaklaşarak mücadelemizin hatlarını çizdik.

Forumlarımızdaki tartışmalarımızın ana odağı mücadelenin sürekliliği ve kalıcılığının sağlanması açısından öğrenci direnişimizi işçilerle birleştirmek oldu. Genel greve gitmenin önemini vurgulayarak direnişimizi somut adımlarla beraber sürdürdük. Digel Tekstil işçilerinin başlattığı grevi ziyaret ederek “işçi, gençlik el ele” diyerek 1 Mayıs’a yaptığımız çağrıyı sürdürdük. Hukuksuzca tutuklanan ve gözaltına alınan tüm öğrencilerin, avukatların, gazetecilerin serbest bırakılması, üniversitelerin özerkleşmesi ve demokratikleşmesi, demokratik ÖTK seçimleri, rektörlüğün öğrenci toplulukları üzerindeki baskısının kaldırılması talepleri etrafında mücadelemize devam ediyoruz.

Bu süreç boyunca yapılan baskılar mücadeleyi sürdüren her üniversitede olduğu gibi devam etti ve ediyor. Bu noktada sorunları ve mücadeleyi temellendirmeyen, anlık reflekslerle hareket eden, örgütlenerek birlik olmanın gerekliliğine kulak kapayan kişiler bu baskılar karşısında dirençsiz kalabiliyor. Bu da bizleri itmek istedikleri noktanın ta kendisi. Ama bizler haklarımızı, taleplerimizi elde edene kadar daha umutlu, birlik içinde, örgütlü biçimde mücadelemizi sürdüreceğiz.