Yaşama öykünmenin sonuçları

18. kişisel sergisini açan sanatçı, eserlerinde ele aldığı konulara dair “Yeryüzü ile gökyüzü arasına sıkıştığımda duygumu formlaştırmak gibi bir üslubum var. İnsana dair ne varsa acı, isyan, pişmanlık, muhabbet, sevgi, boşluk, alıp başını gitme, hepsi var“ diyor.
Biz de sergiyi ziyaret ediyor, bu vesileyle kısa bir sohbet gerçekleştiriyoruz kendisiyle. Eserlerinde tüm insani duyguların olduğunu, sergilenen her heykelin bir ’an’ı anlattığını dile getiren Ürkmezgil, “Herhangi bir endişem yok, ben statik, yerçekimi ve ağırlık bilirim ama mutlaka insanların duygularını heykelleştiririm. Dünyada herkes aynı şeye tebessüm eder; mutluluk olduğu zaman. Aynı şeye gözyaşı döker; hüzün ve acı olduğu zaman. Demek ki dünyada insanlar –kim olursa olsun- aynı dili konuşuyoruz. Onun için de insanları birbirinden ayırmak diye bir şeyi tanımıyorum” diyor. Hale Şakar Ürkmezgil insanların sevilmekten ve anlaşılıyor olmaktan, takdir edilmekten mutlu olduğunu ancak anlaşılamamaktan üzüntü duyduğunu, bunun için de kaygı duyduğunu ekliyor sözlerine.
Sergide yer alan eserlerin genelde kadın figürleri olmasını ‘en iyi bildiği şeyden yola çıkmak’ olarak yorumluyor sanatçı. Ayrıca kadınla erkek arasındaki bağı çok net vermiş iyi bildiği dugulardan dolayı. Heykelleri oluşturmanın 10-15 gün içinde gerçekleştiğini öğrendiğimiz sergide kadın formları hüzünlü duruyor gözümüzde. İsimleri de çok anlamlı bugünler için, Barış Kadınları, Sevgi Sözü, Dua…
Siz de sergideki heykelleri ve ‘desen’leri görmek, Hale Şakar Ürkmezgil’ le tanışmak isterseniz 8 Mayıs Çarşamba gününe kadar Doku Sanat Galerisi’ ni ziyaret edebilrsiniz. (İstanbul/EVRENSEL)