İpek böceği kocasını yırtınca!

Tüm Türkiye’de de olduğu gibi Bursa’da da baskıdan, zorbalıktan, adaletsizlikten ve bilumum haksızlıktan yılmış olan kitleler caddeleri alanları doldurmaktalar günlerdir. İpek böceği kozasından çıkar ve rengârenk kumaşa dönüşür  Bursa sokaklarında… adaletsizliğe, doğa katliamlarına, yönetenlerin tüm haksızlıklarına karşı bir olur! Yurdumun güzel, duyarlı insanlarının gözlerindeki perde her nasılsa açıldı ve üzerlerindeki yılgınlıktan kurtulmaya çalışıp sindikleri karanlık kuytulardan birer birer gün ışığına çıkmaya başladılar. Gün ışığını gördükçe aydınlandılar, ıslandıkça çoğaldılar. Parklara, bahçelere yayıldılar. Her bir ağaca yaşama tutunur gibi tutundular. Kızlı erkekli gençler bundan sonra yaşam meydandaymış gibi mücadele ettiler.

Sonra anneler çıktı ortaya, ıslak çocuklarının etrafında el ele verip sevgiden, şefkatten, mücadele ateşinden bir perde oluşturup ısıttılar yürekleri.

Anneler, genç kızlar, yüzyıllardır bağnaz yönetimlerin ettiklerini, töreleri, baskıları ve onları bağlayan ne varsa kırıp parçaladılar. Ezilmiş yüreklerini meydana attılar. Sese ses, mücadeleye güç oldular. Hakları için özgürlükleri için ve bu ülkede yaşayamadıkları tüm güzellikler için dikildiler tomaların karşısına. Saçlarından tutulup sürüklenirken bile ayaktaydı kadınlar. Başları dik, öfkeleri sıcak, zorbalığa karşı direnen güller…

Diren benim güzel ülkem. Kadınınla erkeğinle diren. İçinde barındırdığın bütün kültürlerinle, halklarınla, yüzyıllık ezilmişliğinle ve öfkenle diren.

Çünkü “yaşamanın bir başka adı direnmektir’’ çünkü kozasını yırtan ipek böceği kumaşta  can bulur!