Yeni bir hayata merhaba diyebilmek

Kocaeli’de Gültepe’nin dar sokaklarında dolaşıyoruz. Aradığımız evi bulmaya çalışırken mahalleli yardımcı oluyor. Herkes “Elveda’ya mı geldiniz” diye soruyor çok geçmeden. Elveda’nın 4 yaşındaki kızı Macide,  genç bir çocuğun kucağında karşılıyor bizi ve annesine gidiyoruz hep beraber. Kapıdan girdiğimizde kocaman gülüşü ile “Nerede kaldınız, geç kalınca bugün gelmeyeceksiniz sandım” diyor Elveda. 

DİLEĞİMİZ YARASINA MERHEM OLMAK
Elveda Yılmaz henüz daha 21 yaşında, iki çocuk annesi genç bir kadın. İki hafta önce eşi tarafından bıçaklanarak öldürülmek istenmişti. İki haftalık ölüm-kalım savaşının ardından hayata tutunmayı başardı Elveda. Geçtiğimiz cuma günü hastaneden taburcu edilen Elveda’yı ziyaret ediyoruz İzmit Kadın Platformu’ndan kadınlar olarak. Dileğimiz bir nebze de olsa yaralarına merhem olmak, uzatmak ellerimizi dayanışma duygularımızla, biraz da dertleşmek. Onun davasının bizlerin de davası olduğunu anlatabilmek ona. Kızı Macide ve 3 aylık oğlu Bulut’la dayısının evinde kalıyor. Sıcacık gülümsemesiyle kendisine uzanan bu dost elleri de kucaklıyor aslında. Sorular ardı ardına dizilince anlatmaya başlıyor nasıl olduğunu, laf aralarında da geçmişini. “Bulut daha bebek ama Macide gördü, ona yemek yediriyordum” diyor. Kızının, yaşadığı saldırıya tanık olmasından duyduğu endişe kendi geçmişinde gizli Elveda’nın. Henüz daha 10 yaşındayken bir çocuğun yaşayabileceği en büyük travmayı yaşamış. Ablası ve annesi, eniştesi tarafından gözlerinin önünde katledilmiş. Bir kadının sevdiği erkek tarafından katlinin tanıklığının (hem de en sevdiği iki kadının) travmasıyla geçen bir ömür onun ki. En büyük korkusunun bir gün gelip de kendi kapısını çalacağını nereden bilebilirdi ki? Yaşadıklarını anlatırken “ben hala atlatamadım o günü, o anı, yaşadıklarımı” diyor. Bu büyük acının onda yarattığı en büyük korku ise “ya bir gün benim çocuklarım da annesiz, ablasız kalırsa” olmuş.
 

KIZINA AYNI KADERİ BIRAKMAMAK İÇİN...
Kendi yaşadığı travmaları kızı Macide’nin yaşamaması için, o da, yakınları da olanları gizlemeye çalışmış. Hastanede kaldığı günler boyunca Macide’ye annesinin dişi ağrıdığı için doktora gittiği söylenmiş, ne çare ki daha 4 yaşındaki Macide her şeyin farkındaymış. İnanmamış annesinin dişçiye gittiğine. “ Ben gördüm babam seni bıçakladı. Sen düştüğünde ben çok ağladım” diyormuş. Yaşadığı korkunun sonucu bir an olsun ayrılmıyor annesinin yanından. Babasını da soruyormuş Macide, nerede olduğunu, ne yaptığını merak ediyormuş. Daha kötü etkilenmesin diye bir şey söylemediklerini anlatıyor. Hastanedeyken ilk isteklerinden biri kendisine ve Macide’ ye psikolojik destek sağlanması olmuş. Tabii boşanmak için bir de avukat.
 

MUCİZEYE DÖNÜŞEN HAYAT
Hastaneye kaldırıldığında durumu çok kötüymüş. Ölür ya da sakat kalır diye düşünmüş doktoru. Şimdi ise “Sen benim içinde mucize oldun” diyormuş. Teyzesi “Hastaneden çıktığından beri yoruyor kendini, sürekli hareket ediyor. Böyle nasıl iyileşecek” diye şikayette bulunuyor bizlere. Kalkıp yürürse daha güçlü hissedecek diye kendini acele ediyormuş. “Bu yüzden bir an evvel kalkmalıyım” diyor. İlk günlerde eşinin gelip ona zarar vereceğinden korkmuş. Eşi şu an hapiste gereken cezayı alıp kendisinden uzak durmasını istiyor artık.  Hala korkuları var ama kararlı Elveda hemen boşanıp kendisine ve çocuklarına yeni bir hayat kurmak istiyor.