Kamp=kardeşlik
2013 Dikili Gençlik Yaz Kampı. Adını duyunca bile insan heyecanlanıyor. İlk kampımdı bu benim. Arkadaşlarımla Bolu’dan katıldım Türkiye’nin dört bir yanından gelen, tanımadığım ama tanıdıktan sonra gerçekten kardeşim diyeceğim insanların arasına. Yaklaşık 1300 genç vardı; liselisi, işçisi, üniversitelisi. Bazı sap
Kardeşlerimizle dokuz gün farklı bir hayatın içinde yer aldık. Öyle bir yaşamdı ki oradaki, belki abarttığımı düşünebilirsiniz ama hala gerçek dünyaya adapte olamadım. Sabah kahvaltıyla başlanırdı güne. Ardından atölyeler başlardı. Her dalda herkesin kendini bulabileceği atölyeler vardı. Tiyatro, sanat, müzik, siyaset, gazetecilik, resim ve daha niceleri. Sonrasında öğle yemeği
başlar, ardından her gün saat üçte olan o geniş katılımlı paneller olurdu. Her gün bir başlık altında, konusunda uzmanlaşmış hocalarımızla tartışır fikir alışverişinde bulunurduk. Gezi eylemleri, Ortadoğu’da olup bitenler, dünyadaki gelişmeler, ülkemizdeki sorunlar… Panellerden sonra birden bire kendimizi suları elden ele verirken ya da başka bir hocanın ufak bir sohbetinde bulurduk.
SENEYİ İPLE ÇEKİYORUM
Eğlence yok muydu? Sonuna kadar da eğlendik. Ama sadece eğlenmeye değil öğrenmeye de gittik. Sen Kürtsün, sen Türksün, sen ulusalcısın demeden birlikte yaşamayı da gördük orada. Hakikaten insanlar nasıl birbirine hoşgörüyle yaklaşır, nasıl birlik olur onu yaşadık. Duymadığımız, bilmediğimiz şeyleri öğrendik özellikle doğuda yaşamını sürdüren arkadaşlardan. Biz bunca zaman boşuna sen şusun sen busun demişiz bilmeden, etmeden.
Ben birinin bile mutsuz olduğunu görmedim inanın bana. Gezi’nin bize öğrettiği o birlik beraberlik duygusu 11 yıldır düzenlenen bu kampta sonuna kadar varmış. Şimdiden seneyi iple çekiyorum. Uluslararası kamp olmasının da heyecanı var. Tek temennim kamptaki o kardeşlik ortamının ülkemizin her bir yanında hayat bulmasıdır.
KİMSE UYUMAK İSTEMİYOR
Akşamları, sonu görünmeyen kardeşlik halayları kurardık. Her dilde her türde. Sonrasında çadırına gitmek istediğinde; sağınızda biri klarnet çalarken diğerinin kitap okuduğunu, birinin resim yaparken diğer bir yerde çok başka kültürlerini birbirine anlatan iki insana rastlarsınız. Kimse uyumak istemez çünkü uyursa o zaman zarfında bu anlattıklarımdan mahrum kalırım diye üzülürdü. Ben kendi adıma her şeyi nasıl paylaştığımızı, her işi nasıl beraber halledip, nasıl üstesinden gelebileceğimizi öğrendim kampta. İnsanların az çok hayat görüşleri aynı olsa da karakterleri bambaşkaydı. Ama en gencinden en tecrübelisine kadar herkeste aynı sorumluluk duygusu, aynı hoşgörü vardı.
Diyarbakır notları: Seçim öncesi gelip ‘Ser sera, ser çava’ demeyin
Tamamlayıcı sağlık sigortası: Eksik olan ne?
İşçi, kıdem tazminatı almamış olsa da manevi tazminat alabilir
Milei’in birinci yılının ardından
Kıbrıs’tan Şam’a bir siyasal İslam okuması
Grev hak, yasak hukuka aykırı
ABD emperyalizminin Suriye’ye karşı uzun savaşı
Başarısız devletin yıkılışı mı, yeni bir felaketin başlangıcı mı?
