Rojhat TURGUT
Zaningeha Marmara

Ji bo me Kurdan zaliman lûgatek çê kirîye. Di lûgata wan de navê kuştina me Kurdan paqijîye û tûrbên me yên bi hevra jî tim best, geli, çem û newalin. Li Sêrtê Newala Qesaba, li

Dêrsimê Çemê Munzirê, Gelîyê Zîlan, Newala Qûtê, 33 Gulle, Çelê û Helepçe...

Eyyy Xwûdê! Êdin bese looo!

Apê Musa (Musa Anter)

Rast digo Apê Musa; dîroka Kurdan herdem bi xwînê hati bu nivîsandin. Û rûpelekî din dîsa tîpên mezin yên bi xwînî hate nivîsandin li gundê Roboskê

Zarokan xatir lî dayikên xwe xastin. Dayik bê dil bûn belê çi qas bê dil bûn ew qas jî bê çar bûn.Ew zarokên ku berîya çend salan di paxila dayîkên xwe radizan, niha berê xwe didan ber bi çiyan, ber bi sînor. Dîsa dest pê kir bu ji bo dayikan şevên bê xew û şevên bi girîn.

Ketin rê, behs bi êşîn xwe kîrin, evînên xwe wî waxtî bombe baran li balafirên şer. Lê belê haja wan zarokan bi şer tûne bu. Behsê evînê di kirin, behsê zewacê, behsê deynên dikandaran di kirin. Ji bo perê zewacê çu bu Adem ber bi mirînê. Yekî din ji bo deynên xwe yên dikanê.

Her dû alîyên sînor jî mirin hebû:

Wê bombebaranê li gel her zaroke kî dayîkek jî di ket û bi qêrina her dayikê mirovahî hinek dî jî dimir.

Alîyekî zarok dimirîn, alîyekî mirovahî.

Ez bawerim hewce nake kû ez carek din behsê tevkujî ya Roboskê bikim. Ji bo me bi lezgînî hewce ew e ku bê zanîn ka ev tevkujî alîyê kîjan kesan û kîjan pergalê têne kirin. Berpirsîyarê van tevkujî, mirin û kuştinan bê guman ev pergala ku em nav da ne ye. Ev pergala kapîtalîst tû kîjan milî bi girî dest te da di mîne. Em di binîn ku ev pergal rizîye û hewceye bi guherandin. Çareserîya hemu wan mirin, kûştin û dizî yan jî dîsa dest me de ye û navê wê jî Demokrasî ya Gel e.

HERKESİN GÖZÜ ÖNÜNDE ÖLMEK

Zalimler biz Kürtler için bir sözlük yapmışlar. Onların sözlüğünde Kürtleri öldürmenin adı ‘temizlik’tir. Ve yan yana dizili mezarlarımız ise hep dere yatağı, uçurumlar ve vadilerdir. Siirt'de Kasaplar Deresi, Dersim’de Munzur Çayı, Zilan Vadisi, Kutu Deresi, 33 Kurşun, Çukurca ve Halepçe!

Ey Allah'ım yeter artık loo!

Musa Anter

Söyledikleri doğruydu Musa Anter'in. Kürtlerin tarihi daima kanla yazılmıştı. Ve yeni bir sayfa büyük kanlı harflerle yeniden yazılıyordu Roboski köyünde.

Çocuklar anneleriyle vedalaştılar. Anneler çocuklarının gidişinde isteksizlerdi ama isteksiz oldukları kadar da çaresiz. Kaç yıl öncesine kadar annelerinin kucağında yatan çocuklar şimdi yönünü dağlara, sınırlara dönmüşlerdi. Yine başlıyordu anneler için uykusuz ve ağlamaklı geceler.

Yola koyuldular. Aşklarından bahsettiler, acılarından. İşte o anda bombalar yağdı savaş uçaklarından üzerlerine. Oysa ki o çocukların savaşla hiçbir ilgisi yoktu. Aşktan konuşuyorlardı, evlilikten ve borçlardan. Evlilik için para biriktirmeye gitmişti Adem, ölüme. Bir başkası kantin borçlarını ödemek için oradaydı.

Sınırın her iki yakasında da ölüm vardı.

O bombardımanda her bir çocuk düştüğünde bir de anne düşüyordu ve her bir annenin feryadında insanlık biraz daha ölüyordu.

Bir tarafta çocuklar ölüyordu, diğer tarafta ise insanlık.                          

Sanırım bir kez daha sizlere Roboski katliamından bahsetmeme gerek yok. Bizler için şu anda bilinmesi gereken şey bu katliam ve ölümlerin hangi kişiler ve hangi sistem tarafından yapıldığıdır. Şüphesiz bütün bu ölüm ve katliamların sorumlusu içinde bulunduğumuz sistemdir. Mevcut kapitalist sistem neresinden tutarsan elinde kalmaktadır. Görüyoruz ki ‘Bu düzen çürümüştür ve değişmelidir. ' Bütün bu katliam ve hırsızlıkların çözümü bizim ellerimizdedir ve adı halk demokrasisidir.

NOT: Bu yazının orijinali Kürtçe yazılmıştır ve Türkçe metninde orijinal metne göre çeviri olmasının verdiği bazı eksiklik ve yanlışlıklar şüphesiz ki vardır. 

Dilimin sınırları, dünyamın sınırlarıdır.

Ludwig Wittgenstein