Baba beni sırtına göm
Bu ölümler sadece Kürdistan da olmuyor tabi ki. Türkiye’de de soğuktan, açlıktan ölen nice çocuklar var. Ortak düşmanımız var. Peki neden birlik olmakta bu kadar zorluk çekiyoruz? Milyon dolarlar kutularda saklanırken, biz ölülerimize tabut dahi bulamıyoruz.
Adar Arslantosun
Marmara Üniversitesi
Geçtiğimiz günlerde soğuk bir ölümle sarsıldık. Ölüm haberi Wan-Gürpınar’dan geldi. 3 yaşındaki Muharrem bebenin cansız bedeni, babasının sırtında taşındı. Tıpkı Roboski’de ölen ve katır sırtında taşınanlar gibi.
Kürdistan’da çuvallarda taşınan cansız bedenlerden sadece biriydi Muharrem. Peki burada suçlu kim?
Kürt olarak doğduğu için ölüme mahkum olan çocuklar mı, yoksa Kürtleri, Kürt oldukları için ötekileştiren, çürümüş kapitalist sistem mi?
Muharrem’in babası, tüm yetkilileri aradıklarını ancak kimsenin onlara geri dönmediğini söylüyordu. Çünkü o sıralar tüm helikopterler, Kürdistan semalarında bomba yağdıracakları alanları keşfe çıkmıştı. Roboski’de, Dersim’de, Zilan’da kana doymamıştı bu sistem.
Bizim hiçbir öldürülenimiz tabutta taşınmadı. Ceylan, anasının eteğinde, Roboskili’ler battaniyelere sarılmış bir şekilde, Muharrem bebe, babasının sırtındaki çuvalda taşındı.
ÖLÜMLER ORTAK, DÜŞMANLAR ORTAK
Bu ölümler sadece Kürdistan da olmuyor tabi ki. Türkiye’de de soğuktan, açlıktan ölen nice çocuklar var. Ortak düşmanımız var. Peki neden birlik olmakta bu kadar zorluk çekiyoruz?
Milyon dolarlar kutularda saklanırken, biz ölülerimize tabut dahi bulamıyoruz.
Peki ne kadar sürer bu soğuk ve yoksul ölümler? Yolsuzluklar yoksulluğa, yoksulluklar ise ölümlere neden oluyor.
Köyde, yollar kapalı olduğu için öldü Muharrem. Yani ‘yolsuzluk’tan öldü.
İşte mesele burada, iş dönüp dolaşıp sömüren bu sisteme geliyor.
Hiçbir baba daha ağır bir yük taşımış mıdır sırtında?
Bu düzen çürümüştür!
Seyretme, birleş, hesap sor!
