Saatlere Mars ayarı

Çağdaş GÜNERBÜYÜK

Mars’ta da saatleri ileri alıyorlarmış ama öyle bizimki gibi değil. Tamam, baharın geldiğini daha yakından hissediyorsun, o onlarda da var. Hatta seçim konuşmalarında bile kullanılmış, “Biz gelince, güneş daha geç batacak” falan gibi. Ama orada yelkovana bir tur attırınca, eski ezberler de eskide kalıyormuş. Hoş, onların elektronik aletleri sormadan ayar işini halletmiyor mu sanki?
Seçim döneminin tansiyonu giderek tırmanan atışmaları falan hep geride kalıyormuş orada. Sonuçlar üzerinden ufak tefek laf çarpmalar azalarak sürer mutlaka. Oradaki seçim çok gergin, bildiğiniz gibi değil. Ama kırk yıllık arkadaşlar, komşular, iş arkadaşları, kardeşler, ille de barikat arkadaşları, birbirinin derdine sırt çevirmemeyi, icabında kol kola girmeyi bilir.
Yıllardır tartışılmış ve aşılmış, ilerlenmiş ama bir türlü ara ara hortlamaktan kurtulamayan nice eski ezber, saatler ileri alınınca artık eskide kalacak ne iyi ki. O topraklarda yaşayan onca halk, onca inanç olduğu ve bunların her birinin eşit haklara sahip olmayı hak ettiğini yeniden konuşmak zorunda olmayacaklar mesela. Zamandan o kadar büyük tasarruf edecekler ki, bunu bizim Halit Ayarcı bile hayal edemezdi. Yok orada bunun tartışılacak bir tarafı. Herkes biliyor aslında. Ama konu kapanmıyordu bir türlü. Saatleri alınca kapanacak. Onun tarihi böyle, berikinin kültürü şöyle, onların dili bu, seninki de şu. Barışı konuşmaya başlamışken kimse gene “terör” ağızlarına dönmeyecek. Kazanılacak saniyeler saymakla bitmeyecek. Gençlerin ölmemesinin kıymetine kimsenin yeniden ikna olmasına gerek yok çünkü. Bunun sonrasını konuşabilecekler, ileri alınmış saatleriyle. Sonrasında da konuşacak çok şey var zaten.
Yaşam tarzı konularında da bir rahatlığa kavuşacaklar ve herkes komşusunun başörtüsünün de, içkisinin de kendisine tehdit olmadığını görecek. Baskılar sürdükçe, “bizden” ile “onlardan” ayrımını buradan yapmanın kolay ama haksız olduğu anlaşılacak. İntikamcı iktidarların bu sebeple birbiri ardına dizilebildiği apaçık olacak herkese. Bir dayatmanın kalkmasının ötekinin sürmesini gerektirmediğini, bir daha kimse yeniden anlatmayacak. Halkların rahatlayıp kucaklaşınca birlikte özgür günlere çok daha yaklaşacağı fark edilecek. Herkesin kendi hayatından bildiği şeyler işte. Birbirinin ayağına basmak eski saatle bitecek, şimdikinin konusu birlikte nereye yürüneceği olacak.
Sokağa çıkmayı, bir araya gelmeyi, örgütlenmeyi kötüleyen laf kalabalıkları eski saatle bitecek. Kimseden kendi adına güzellikler yapmasını beklemeyecek Marslılar. Kendi güzelliklerini kendi elleriyle var edeceklerini bilecek. Haziran’da gezegende öyle bir ateş yandı ki, başka türlüsü olmaz zaten. Düzenin sahiplerine, gemisini yürüten kaptanlara, tezgahını kurmuşlara güvenmeden yürümenin en iyisini bilirler. Bilmek ne, gösteren onlar. Boyun eğmek eski zamanın meselesiydi, baş kaldırmak yenisi.
Çok tartıştılar, söylenecekler çok tekrar edildi, dahası anlaşıldı da. Dışarıdan gelip de öğretmediler bunları, yaşayarak anladılar. Anlamak yetmiyor her zaman, bildiğini de unutturuyorlar insana. Biz de biliyoruz. Çok sebebi var elbet eski saat dilimine takılıp kalmanın. Aslında hepsi de bir tane; güneşi göstermek istemeyenler. Kanla beslenenler, ensesi kalınlar, sesi çatallılar, kıçı koltuktan kalkmayanlar. Bunlar onların ezberleri. Ama üstünde durduğu her saniye, dünyanın kaybı. Mars çözmüş.