Dünyaya Söylenmiş Şiirdir

Sabahattin Tam
Wan

Öyle bir evren ki bu;
Sokaklara, caddelere sığınıyorum
Gecenin tülbentini atıyorum üstüme
Yıldızlara dokunarak ısınıyor kalbim
Ve babamdan kalma yüzümü eşiyorum
Uzun saçlı, kocaman göbekli
Bir bebek doğuyor derimin altında
Gülümsemesinde asılı buluyorum hiçliği
Çok sonra merdiven altlarına süpürüyorum
imgelerimi.
Öyle bir dünya ki bu;
Ölüm kampanası çalınıyor her yerde
Çocuklar yetiştiriliyor katledilmek için
Ve işçiler,
Ekmeklerinde paslı ellerinin izi
Gözler, yaşamlarının sarnıcı...