Unutmadık...
Onlar bizimle alanlarda bunları söylerken biz de anılarınız mücadelemize önder olsun demeye devam edeceğiz. Unutmadık, unutmayacağız
Berivan Baran
Yüzüncü Yıl Üniversitesi
42 yıl önceydi… Kış geçmiş mevsim yavaş yavaş yüzünü bahara döndürüyordu. Aylardan da Mayıs’tı. Baharlar güzel olur derlerdi ama bu bahar ve sonrası için aynı şeyi söylemenin mümkünatı olmayacaktı…
Şimdi biz de bu bahar ayındayız, yüreğimizde kışlar ve onların kurduğu Kürt ve Türk halklarının kardeşliğinin köprüsünü taşıyarak.Onlar… Yusuf Aslan, Hüseyin İnan ve Deniz Gezmiş
Onlar... Cesur, yurtsever, liderlerimiz. Onlar... Kardeşçe, eşitlikle, sömürüsüz bir yaşam için çalışan genç yürekler...
Ve durdu o yürekler bir sabah, lanet bir darağacında! Takvimler 6 Mayıs’ı gösterirken... Bir daha kopmadı o takvimler ve yüreğimiz hep kaldı o sonsuz uğurlanışın gününde! Bizden namussuzca alındılar kirli eller tarafından ve yerine kapanmayan yaralar eklendi yüreğimizin derin köşesine.
Artık onlardan başka kime yaraşırdı ‘oğul, yoldaş, abi’ sözcükleri... Söyleyin!
Ama yok boşa değildi gidişlerinin ardından; “Bu diyarda kimi asmışlar, haberin var mı, konuş?” sorularının sorulması şarkılarda, türkülerde, şiirlerde... Hesabı verilecek elbet.
Şimdi isimlerini anarken bile içimi öfkeyle dolu hüzünler esir alıyor, gidişlerinin yokluğu mudur beni böyle ürperten yoksa kalanların gayesizce yaşayışı mı kestiremiyorum güç...
Onlar gittiler ama inanıyorum ki herkese böldüler kendilerini az az. Güzel gülen, güzel düşünen Denizler, Hüseyinler, Yusuflar doğdu yine analardan. Gökyüzünden seyretti 3 koca yürekli delikanlı kendilerini yeniden.
Dillerinde yeniden döküldü yaşasın ezilen halkların kardeşliği!
Onlar bizimle alanlarda bunları söylerken biz de anılarınız mücadelemize önder olsun demeye devam edeceğiz. Unutmadık, unutmayacağız...
