Bu mahalle artık bizden sorulur!

Yasemin ÖZTÜRK  

Oğuzlar Mahallesi, Etimesgut’a bağlı, Sincan ilçe ile sınırda, ağırlıklı işçilerin ve yoksul halkın yaşadığı mahallelerden biri. Sincan’a bağlanma ihtimali nedeniyle her iki ilçe belediyeleri tarafından çok sahiplenilmeyen, bir kısmı tarlalarla çevrili, genellikle beş katlı binalardan meydana gelen sitelerin oluşturduğu,  siyasilerin ve yerel yöneticilerin seçimden seçime hatırladığı, yakın bir zamana kadar yol, ulaşım ve altyapı sorunlarının çok üst boyutlarda yaşandığı bir mahalle.
Mahalle halkının büyük bir bölümü, Organize Sanayi, Ostim, Oto Sanayi, İstanbul ve Eskişehir yolundaki fabrikalarda çalışır. İşçi aileleri Ankara’nın ilçe ve yakın köyleri başta olmak üzere değişik illerden, farklı kültürlerden ekmek parası için kazanmak için son on, onbeş yılda yerleşmiştir buraya. Oğuzlar’da, kadınların çoğu, genç yaşta iki, üç çocuk sahibi olan ev kadınları. Çalışan kadınlar, evlere temizlik işleri, yaşlı bakımı ya da yakın fabrikaların mutfaklarında aşçı, aşçı yardımcısı olarak çalışmakta.   

KADINLARIN BİR ARAYA GELİŞ ÖYKÜSÜ
Yerel seçimlerin öngünleriydi.  Tunahan Sitesi’ndeki kadınlar aralarında yaptıkları sohbetlerde; “Şimdi bütün partiler oy derdinde. Yarın seçilsinler hiçbiri yüzümüze bakmaz. Bütün gün mahallede yaşayan biziz. Azıcık parayla her şeyi idare eden biziz. Bir evi çekip çevirmek kolay mı? Gelsinler de bir gün bizim hayatımızı yaşasınlar” diye söylenirken; içlerinden biri; “Siz her gün söylenip duruyorsunuz. Oysa kadınlar olarak bizler evin işlerini nasıl çekip çeviriyorsak, bu site yönetimini de bu mahalleyi de bu ilçeyi de hatta bu ülkeyi de çekip çevirebiliriz, yönetebiliriz. Yeter ki; biz kadınlar, bir araya gelelim” dedi. Sitedeki kadınlar bir toplantı yapıp nasıl bir site nasıl bir mahalle istediklerini konuştular. Kadınlar, başlangıçta “Çok da bir sorunumuz yok”, “Zaten site toplantılarına da erkekler katılıyor, sürekli tartışıp, kavga ediyorlar, bizi dinleyen, insan yerine koyan yok” diye görüş belirtseler de içlerinden birinin; “Sağlık ocağı, kreş bizim için çok önemli. Çoğunuz genç yaşta evlenmiş, çocuk sahibi olmuşsunuz. İçinizde çalışmak isteyenler var ama ya yaşlı bakımı ya da çocukların bakımı yüzünden evden sokaktan dışarı çıkamıyorsunuz. Yalan mı?​” sözleri toplantının havasını birden değiştirdi.  Kadınlar sitenin ve mahallenin sorunlarını kadın gözüyle tek tek saymaya başladılar. Sonra haziranda yapılacak site yönetimine kadınların gelmesi kararını aldılar. Dahası bir de muhtar adayı belirlemek istediler. “Mahallemizde sağlık ocağı, kreş en önemlisi yollara aydınlatma istiyoruz, hava kararınca evden çıkamıyoruz, dışarıdaysak eve gelemiyoruz. Bizim bu sorunlarımızı, bizim yaşadıklarımızı, ancak bir kadın anlar. Erkek muhtarlar seçiliyor yüzünü bile görmüyoruz” dediler.

KADIN MUHTAR ADAYI
Yerel seçimlere çok kısa bir süre kalmıştı ve muhtar adayları arasında bir kadın olduğunu öğrenen kadınlar hemen harekete geçtiler. Muhtar adayı ile görüşen kadınlar aday Sevgi Akyıldız’ı destekleme kararı aldılar. Mahalleli kadınlar yerel seçimlerde ağırlıklı olarak AKP’li, MHP’li, CHP’li belediye başkan adaylarına oy vermelerine rağmen, mahalle muhtarlığında tercihlerini Sevinç Hanım’dan yana kullandılar. Kadınlar, ortak sorunları etrafında bir araya gelmiş, ortak sorunlarına sahip çıkan bağımsız kadın adayın kazanması için yakın çevrelerini etkilemiş ve Sevinç Hanım, erkek rakiplerini oldukça gerilerde bırakarak muhtar seçilmişti. Etimesgut İlçesi’nde Ayyıldız, Topçu, Ahimesut ve Oğuzlar mahallerinden kadın adaylar da muhtarlığı kazanmıştı. Bu kadınlar için bir başlangıç, ilk zafer ve bir özgüven örneği olmuştu.

SEVGİ MUHTARLA İLK TOPLANTI
Sitedeki büyük kamelyada Sevinç muhtarla ilk toplantılarını düzenleyen kadınlar, oldukça heyecanlıydı. Toplantıya hafta sonu olmasına karşın 30 civarında kadın katıldı. Sevinç muhtar, kaymakamlıkla ve Belediye başkanıyla görüştüğünü, onların Sağlık Bakanlığı’nın artık sağlık ocağı açmadığını söylediğini, mahalleli bir yer kiralarsa bakanlığın bir doktor verdiğini aktardı. Bunun üzerine söz alan bir kadın, Mamak’ta kadın muhtar Nurhayat Farımaz’ın sağlık ocağı ve kreş açtırdığını, bu konuyu araştırmaları ve onların deneyimlerinden yararlanmaları gerektiğini ifade etti. Kadınlar şimdi bu deneyimleri öğrenmek ve talep ettiklerinin yerine gelmesini sağlamak için büyük bir özgüvenle çalışıyor. Bakalım, bundan sonra neler olacak!

HİÇ SORUNUMUZ YOK DERKEN NELER NELER ÇIKTI!
İlk başlarda “bizim hiçbir sorunumuz” yok diyen kadınların biraraya geldikçe artan farkındalıkları, pek çok şeyin nasıl büyük bir dert olduğunu görmelerini sağladı. Kimi “Hobi kursları, okuma yazma kursları açılsın. Evde ürettiğimiz ürünler var. Bize yer gösterilsin” diyor, kimi “Pazar yerimiz yok. Cuma pazarına yalnız gidemiyoruz, tarladan geçmemiz gerekiyor. Yolların aydınlatması yok, bizler için çok tehlikeli. Tarlaların olduğu yerde akşamları hafta sonları erkekler arabalarla gelip, içki içiyorlar. Bu durumu emniyet de, belediye de biliyor. Hiçbir şey yapılmıyor. Kaç kez şikayette bulunduk. Bunlar engellensin ve yollar aydınlatılsın” diye anlatıyor. Mahalleye belediye otobüsünün gelmesi,  parklardaki çocuk bahçelerinin yenilenmesi, kadınlar için spor aletleri getirilmesi, açıkta kalan çöplerin düzenli bir biçimde toplanması... Taleplerin her biri kadınların yerelle ilişkisinin bir yansımasıydı. Bu ilişkiyi bir kadın şöyle özetlemiş oldu: “Erkekler sabahın köründe işe gidiyor, akşam geliyor. Bütün gün bu mahallede biz kadınlar çocuklarla birlikte yaşıyoruz. Çoğu zaman mahalleden dışarı çıkmayız. Bazıları alışveriş için Sincan’a gider. Ankara’ya ayda yılda bir kez ineriz. Mahallemiz kadınların isteğine göre olmalı, kadınların ve çocukların rahat dolaşacağı, hayatlarını kolaylaştıracağı, sosyal etkinliklerin yapılacağı bir yer olmalı.” İşte durum bu!