Yeni Türkiye'nin 'Reksiyon'u

Eren YILMAZ
Eskişehir

Sezonun hakkında en çok konuşulan dizilerinden, Star TV’nin yeni politik-aksiyon dizisi Reaksiyon 5. bölümünü geride bıraktı. Dizi, hakkında oturup konuşulacak bir kıvama da geldi diyebiliriz. (Toplam 500 dakikanın üzerinde bir yayın ki, kimi ülkelerde bu tarz dizilerin sezonu bu kadar sürmüyor.)

NATO eliyle kurulan, AKP eliyle tasfiye edilen bildiğimiz ‘eski gladyo’, Gülen Cemaati’ni kasten söylenen ‘yeşil gladyo’ ve lavanta kokulu, gıcır gıcır, Yeni Türkiye’nin yepisyeni gladyosu arasındaki güç ilişkileri... Birisi ordu, öteki emniyet kökenli iki vatanperver süper kahraman etrafında anlatılıyor. Şimdiye dek gördüğümüz kadarıyla pek yeni bir şey vadetmiyor. Reaksiyon’u üzerine yazı yazılacak kadar farklı kılan ise adeta bir sipariş işmiş gibi AKP’yi aklama aracı, adeta bir algı manipülatörü şeklinde çalışması. Bunu yaparken AKP tabanı dışında kalan kesimleri de kendine hedef kitle seçmiş olması.

“Ben baştan başlayacağım.”, “Dizinin tamamını internetten izleyeceğim.”, “Benim vaktim çok.” diyenler: Tavsiyem, diziyi izlemeden bu yazıyı okumayınız. Yazının bundan sonrası hikaye hakkında bolca bilgi içerir. Kalanlarla devam edelim…

TARAFSIZMIŞIM GİBİ ÇEK

Öncelikle dizide bir aksiyon dizisinde olmaması gereken hemen her şey var. Hatalı efekt ve animasyonlar, kolayca tahmin edilebilir oyunlar, kurgu ve mantık hataları, tempoda ani ve uzun süreli düşüşler*, yüzeysel karakterler, yapay oyunculuklar, göz yoran gereksiz dekorlar... En önemlisi ise dizide tüm sezona yayılan bir ana hikayenin olmayışı ya da 6. bölüme kadar yeterince işlenmemiş olması. Ana hikayenin AKP’nin güncel ihtiyaçlarına göre şekilleneceğini söylemek kehanet olmaz kanımca.

Hikaye ilk bakışta Türkiye’nin dış politikası, çözüm süreci, Cemaat-AKP savaşı gibi gündemi meşgul eden pek çok konuda bürokratik aygıtların tarafsız bir anlatısıymış gibi dursa da; Hükümeti, Hakan Fidan’ı, MİT’i allayıp pullaması senaryonun en dikkat çekici yanı. Örneğin devlette söz sahibi olmaya çalışan her bir kliğin sözüm ona ‘en vatansever kim?’ yarışında sürekli kirli ittifaklara bulaşan, ‘dış güçler’e alet olan, birbirine (hatta bazen kendi içinde) tuzaklar kuran, bunlara masum insanları alet eden diğer şer odaklarının karşısında; esnaf lokantasında yemek yiyen, milletini her şeyden çok seven, biz zavallıları cihan devletinin doğuşuna şahitlik ettirebilmek için canını dişine takan vatanperver bir hükümet kanadı görüyoruz. Dizinin hikayesinde yukarıda saydığım odaklardan hangisine sorsanız vatan aşığı, devlet sevdalısı. Adeta senaryoya rastgele belirli aralıklarla ‘devletimiz’, ‘vatanımız’, ‘şehitlerimiz’ sözcükleri eklenmiş ama yalnız hükümet ve MİT’in sevgisi saf ve temiz. Diğerlerinin ne sevdiği belli ne sevmediği, hep yalan dolan, hep entrika.

Buradan hareketle dizi hakkında yapılan ‘Kesin iyi ve kesin kötü karakterler yok.’ yorumu bir yanıyla doğru: Evet, dizide kesin kötü karakterler yok ancak yukarıda bahsedildiği gibi kesin iyi karakterler var. Burada iyilik ve kötülükten kasıt da zaten devleti sevmek veya hain olmak, vatanını satmak ikiliği üzerinde çiğnenen yüz yıllık sakız.

BİZ BU FİLMİ GÖRMÜŞTÜK

Çoğunu Kurtlar Vadisi’nden tanıdığımız yapım ekibinden bekleneceği üzere yavan, önü sonu belli olmayan bir vatan ve devlet sevgisi ile en şoven, en gerici duygulara seslenerek reyting avlamak maalesef ülkemizde hala mübah hatta başarılı bir yol olarak kabul görüyor. Yukarıda, tepelerde bir yerlerde çekişmeler anlatılırken sürekli olarak gerçek olaylara referans verilerek komplo teorileri oluşturuluyor. Yine alışık olduğumuz üzere politikanın halkın anlayamayacağı, her şeye muktedir bir oligarşinin kontrolünde ve ondan ibaret olduğu propaganda ediliyor. Reaksiyon, muadillerinden farklı olarak bu işi biraz daha az göze sokarak, daha da geniş imkanlarla yapıyor, hepsi bu.

*örneğin bir silahlı çatışma sahnesinin hemen ardından iki dakika boyunca sadece birbirine bakan kadın ve erkek görebilirsiniz.